Gottfried Wilhelm Leibniz

Gottfried Wilhelm Leibniz urodził się 1 lipca 1646 roku w Lipsku, a zmarł 14 listopada 1716 w Hanowerze. Był niemieckim filozofem i matematykiem .Uważano go za jedną z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII wieku. W latach 1661-1666 studiował w Lipsku, Jenie i Altdorfie filozofię, matematykę i prawo. Od 1667 roku pracował w służbie dyplomatycznej Palatynatu.

W latach 1672-1676, przebywając w Paryżu w misji dyplomatycznej, pogłębiał studia w zakresie matematyki i nawiązywał kontakty z czołowymi przedstawicielami ówczesnej filozofii i nauki francuskiej.
Po powrocie do Niemiec pozostawał przez 40 lat w służbie domu brunszwickiego. Mieszkał w Hanowerze i odbywał liczne podróże w celach naukowych oraz dyplomatycznych.
Utrzymywał żywe kontakty z wybitnymi osobowościami spośród arystokracji, dla których m.in. napisał szereg rozpraw. Był czynnym organizatorem życia naukowego w Niemczech. W 1673 roku został członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie , a w 1700 roku członkiem Akademii Nauk w Paryżu. Korzystając z poparcia Królowej Zofii Charlotty, założył w 1700 Akademię Nauk w Berlinie. Pisał zwykle w języku francuskim, tylko drobną część pism ogłosił za życia.

Najważniejszymi pismami filozoficznymi Leibniza są:

? De principio individui (1663),
? Discours de mtaphysique (1686),
? Syst?me nouveau de la nature (1695),
? Essai de Thodice... (napisana w 1696, wydana 1710),
? Nowe rozważania dotyczące rozumu ludzkiego (1714, wydana 1720).

Najważniejsze osiągnięcia Leibniza to:
? W filozofii starał się rozwinąć myśli Kartezjusza oraz wprowadzając pojęcie monad rozwiązać dylemat dualizmu systemu kartezjańskiego.
? W matematyce, niezależnie od Newtona, stworzył rachunek różniczkowy, przy czym jego notacja tego rachunku okazała się praktyczniejsza.
? Podał pojęcie całki jako nieskończonej liczby różniczek i wprowadził jej symbol.
? Jako inżynier ? mechanik Leibniz zajmował się konstrukcją zegarów, maszyn wydobywczych i zbudował jedną z pierwszych mechanicznych maszyn liczących.
? W fizyce stworzył pojęcie momentu pędu i momentu siły.
? Oprócz tego, jako wieloletni bibliotekarz księcia Hanoweru, opracował wciąż powszechnie stosowany w bibliotekach uniwersyteckich na całym świecie system katalogowy, zwany dzisiaj klasycznym, numerycznym systemem katalogów rzeczowych.
W swoich rozważaniach filozoficznych łączył różne punkty widzenia: metafizyczny, naukowy, społeczny i religijny. Jego system osiągnął cechy prawie wszystkich poprzedzających go, gdyż był racjonalistyczny, pluralistyczny, indywidualistyczny, dynamistyczny, spirytualistyczny, finalistyczny, harmonistyczny i, co najważniejsze, optymistyczny.




System ten był jednak dziełem wyobraźni metafizycznej i posiadał dwa warianty:

1) wariant pluralistyczny, według którego to, co się dzieje, jest najbardziej celowe i najlepsze. Uznawał, że istnieje wiele substancji (pluralizm metafizyczny), które nazwał terminem zaczerpniętym od G. Bruna monadami. Stwarzając świat, Bóg wybierał tak monady, by stworzyć świat z możliwych najlepszy.

2) wariant panlogiczny, według którego wszystko w świecie było konieczne, a tym samym nie było miejsca dla wolności. Tego wariantu jednak Leibniz nie ogłosił. Twierdząc, że nie może być wolności, jeśli wszystko, co się substancji przytrafia, jest z góry zawarte w pojęciu, stanął na gruncie panlogizmu.

Poza metafizycznym systemem Leibniz wprowadził do filozofii:

1) teorię tożsamości wszystkich zdań i zasadę racji dostatecznej,
2) program kombinatoryki w logice,
3) zasadę ciągłości w metodologii,
4) teorię podświadomości i samowiedzy w psychologii,
5) dynamiczną teorię materii w filozofii przyrody,

Żródła:
? www.wikipedia.pl
? www.portalwiedzy.onet.pl
? Encyklopedia PWN