Dom rodzinny w życiu człowieka – refleksje pod wpływem powieści "Ten obcy".

Dom rodzinny to nie tylko budynek, w którym można się schronić. Jest to również miejsce do którego jesteśmy emocjonalnie przywiązani, miejsce gdzie zawsze chcemy wracać. W takim domu panuje specyficzny klimat, atmosfera. To właśnie tam uczymy się jak żyć, jakie decyzje podejmować. Mieszkańcy takiego domu zawsze nam pomogą, doradzą w każdym problemie i kłopocie.

Irena Jurgielewiczowi w swojej książce pt. ,,Ten obcy” opisała różne sytuacje rodzinne. W domu Zenka ,,źle się działo” co było powodem jego ucieczki. Chłopiec był odrzucony, opuszczony. Ojciec był alkoholikiem, znęcał się nad nim, bił go. Zenek przez to utracił poczucie bezpieczeństwa we własnym, rodzinnym domu. Jego najlepszym wyjściem sytuacji było poszukanie sobie nowego miejsca gdzie mógł wracać, czyli ucieczka. Takim miejscem był według Zenka dom jego wuja Antoniego Janicy. Chłopiec wychowywał się w złym domu, w którym spotkały go same przykrości przez co stracił zaufanie, zamknął się w sobie i stracił umiejętność odróżniania rzeczy dobrych od złych.

Ula miała w swoim domu podobną sytuację. Podobną, a wydaje się całkiem inną, ponieważ jej ojciec nie był alkoholikiem, nie bił jej ani nawet na nią nie krzyczał. Ale w jej domu nie było miłości i nie miała dobrego kontaktu z ojcem. Nie darzyła sympatią swojego ojca, gdyż on przed laty zostawił jej matkę. Ona również nie mogła nikomu zaufać.

W całkiem innej sytuacji była Pestka. Mogła zawsze polegać na rodzicach, miała z nimi świetny kontakt. To też dziewczynka była bardzo rezolutna, przyjacielska. Spoglądała na świat beztrosko, była pewna siebie, bo wiedział, że zawsze może liczyć na rodziców.

Warunki życia w naszym domu rodzinnym mają istotny wpływ na nasze dalsze kształtowanie się osobowości. Nawet jeśli w naszym domu nie dzieje się dobrze to powinniśmy zawsze pamiętać, że jest taki miejsce na świecie, gdzie się wychowaliśmy, gdzie zawsze możemy wrócić.