Charakterystyka porównawcza Marcina Borowicza i Andrzeja Radka "Syzyfowe prace".

Marcin Borowicz oraz Andrzej Radek byli dobrymi kumplami lecz nie zawsze. W znacznym stopniu różnili się od siebie. Pierwszy z nich- pochodził z zamożnej rodziny, którzy byli właścicielami małej wioski: Gawronek. Zapoznajemy się z nim w dniu, w którym jechał z rodzicami do szkoły w Owczarach. Dzięki nim chłopiec łatwo dostał się do gimnazjum w Klerykowie. Jędrek natomiast nie miał bogatych rodziców, którzy byli robotnikami oraz analfabetami i nie przejmowali się zbytnio wykształceniem syna. Jednak jego życie uległo dużej zmianie dzięki pewnemu nauczycielowi, który niestety szybko zmarł i Andrzej musiał sobie radzić sam. Dzięki niemu chłopiec zaczął się interesować nauką co pozwoliło mu zdobyć podstawowe wykształcenie. Był biedny, przez co miał w szkole z początku trochę problemów. Poznajemy go podczas wędrówki do gimnazjum w Klerykowie.
Mały Borowicz podczas gdy miał 8 lat był duży, tęgi i muskularny. Z jego twarzy bił uśmiech oraz mądrość. Miał czarne oczy oraz fryzurę ?na jeża?. Był bardzo schludny i nosił czysty mundurek. W późniejszych latach nie dowiadujemy się dużo o jego zmianach. Jędrek natomiast nie miał zbyt dobrego ubrania z powodu braku pieniędzy. Podczas jego wędrówki dowiadujemy się, iż szedł w mundurku szkolnym, czapce z palmami, tornistrem oraz patykiem w ręku. Jego buty były wcześniej żółte jednak chłopiec starał się je pastować na czarno za pomocą szuwaksu własnej roboty. Charakter obu uczniów różnił się bardzo z początku. Marcin w dużym stopniu ulegał rusyfikacji, a Jędrek był zapalonym patriotą. Patriotyzm mógł się wykształcić podczas czytania zakazanych utworów takich pisarzy jak: A. Mickiewicz czy J. Kochanowski. Dzięki nim nawet Marcin stał się znowu w pełni polakiem. Jędrek wyróżniał się jeszcze w dużym stopniu wyrozumiałością oraz cierpliwością, którą wyrobił podczas udzielania korepetycji uczniom, którzy nie byli zbyt rozgarnięci. Jego dużą wadą była podatność na prowokacje. Wyleciał za to prawie ze szkoły. Marcin za to wyróżniał się dużą inteligencją, jednak był trochę leniwy. Ukazało się to w największym stopniu po śmierci matki, kiedy to opuścił się w nauce i chodził na wagary.
Borowicz umiał bardzo szybko zaabsorbować się w nowym otoczeniu. Miał w szkole dużo kolegów, którzy jednak nie zawsze byli dla niego dobrym otoczeniem. Z Jędrkiem niestety było gorzej. Uczniowie unikali go na lekcjach, jednak na tym to się nie kończyło. Koledzy często go szykanowali, co pewnego razu wyprowadziło go z równowagi i uderzył drugiego chłopca. Miał być wydalony ze szkoły jednak wtedy wstawił się za nim właśnie Marcin. Jednak po pewnym czasie jego stosunki polepszyły się i wybaczył innym dyskryminację.
Obydwaj chłopcy bardzo przypadli mi do gustu. Jednak bardziej podoba mi się postawa Andrzeja, który nie poddał się rusyfikacji i zawsze był oddany swojemu narodowi. Jednak Marcin również dał się lubić, zwłaszcza gdy zmienił swoje nastawienie do narodu rosyjskiego oraz do nauczycieli. Przeciwieństwa przyciągają się do siebie tworząc zgraną parę przyjaciół. Tak właśnie było miedzy tymi dwoma chłopcami