Czy można określić granice ludzkiego poświęcenia?

Czy można określić granice ludzkiego poświęcenia? To bardzo trudne pytanie wymagające przemyślenia ludzkich działań, odszukania się potwierdzeń w historii czy literaturze. W mojej pracy postaram się odpowiedzieć na zawarte w temacie pracy pytanie i poprzeć moją decyzję odpowiednimi argumentami.
Uważam, że dokładnych granic ludzkiego poświęcenia nikt nie może podać. Przede wszystkim jest to niemożliwe z powodu różnorodności naszych charakterów oraz odmiennego podejścia do życia. Nie ma więc ogólnej granicy dla wszystkich. Jednakże są osoby, które jej nie posiadają, są gotowi do całkowitego oddania się pewnym sprawom. Myślę, że w życiu każdego człowieka jest jeden czynnik, dzięki któremu można wyznaczyć jak wiele może poświęcić. Jest nim miłość.

Patriotyzm to miłość do kraju. Ile w stanie naród jest gotów oddać za swą ojczyznę? W historii Polski nie jeden raz udowodniono niezwykłą siłę ludzkiej wiary i nieskończoną ofiarę. Jej granice były olbrzymie. Jest to powodem do dumy i radości. Dzięki temu Rzeczpospolita Polska dziś istnieje, dzięki temu żyjemy. Chociaż, i tu, dostrzegamy wyjątki, doliczając się zdrajców, tchórzów czy uciekinierów, którzy tak ważnej sprawie nie poświęcili się. Ten argument można potwierdzić poznając dzieje Polski. Ponadto pragnę wspomnieć o wspaniałej książce, która niezwykle trafnie ukazuje bezmiar odwagi oraz oddania. Jest to powieść Aleksandra Kamińskiego
pt.: ?Kamienie na szaniec?, w której ukazane są losy młodych ludzi walczących, później umierających za kraj.

Na podstawie dramatu pt.: ?Romeo i Julia? Williama Szekspira możemy określić jak wiele istota ludzka jest w stanie porzucić w imię miłości do drugiej osoby. Gdy pochłania ona obu bohaterów, są gotowi porzucić swe dotychczasowe życie oraz odejść w nieznane, byleby zrobić to razem. Przypomnę, że główni bohaterowie popełniają samobójstwo, nie widząc sensu dalszego żywota w samotności. W tym przypadku, ich poświęcenie nie zna granic. Miłość sprawia, iż wyrzekają się tego, co najcenniejsze ? daru życia.

Kolejnym twierdzeniem, którym uargumentuję moje zdanie, będzie to, iż przywiązanie rodzinne również jest bezmierne. Tutaj pragnę podać przykład polskiego filmu fabularnego reżyserii Marka Kotarskiego pt. : ?Wszyscy jesteśmy Chrystusami?. W sposób oryginalny i jakże prawdziwy ukazuje życie ojca alkoholika i jego rodziny. Pragnę jednak skupić się na postaci jedynego dziecka bohatera. Jak wiele jest w stanie poświęcić dla ojca? Jest przy nim cały czas, nie przestaje wierzyć. Jego życie nie jest łatwe, skupione głównie na rodzicielu, który nie potrafi wyjść z nałogu. Starania chłopca w końcu owocują, gdyż bohater zmienia się. Aczkolwiek widzimy, że staje się to dzięki niezmordowanym działaniom syna.

Ostatnim argumentem, jakim się posłużę, będzie twierdzenie, iż osoby wykazujące prometejską postawę także nie znają granic oddania dla dobra ludzkości. Cały ich żywot jest przykładem dla społeczeństwa. Byli nimi, na przykład: Matka Teresa z Kalkuty, papież Jan Paweł II czy też w odległych czasach ? apostołowie. Oddani Bogu, poświęcili swe życie czyniąc dobro.

Myślę, iż moje argumenty były trafną odpowiedzią na zawarte w temacie pracy pytanie. Poświęcenie ludzi nie zna granic. Oczywiście, należy pamiętać, że nie wszyscy są do niego zdolni, a zależy to od osobowości człowieka.