Wybrane mity greckie oraz ich sens oraz ponadczasowy charakter.

1. Mit o Dedalu i Ikarze

Mit ten jest odzwierciedleniem życia codziennego ludzi zafascynowanych różnymi zjawiskami, które mylnie oceniamy jako coś wspaniałego, a one prowadzą nas do zguby.

2. O Edypie

Edyp był synem Lajosa i Jokasty. Jako niemowlę zostawiono go w górach, ale litościwi pasterze zanieśli dziecko do władców Koryntu, którzy zostali jego przybranymi rodzicami. Jako młodzieniec powrócił do ojczyzny i nie zdając sobie z tego sprawy, zabił ojca i ożenił się z własną matką. Kiedy dowiedział się o tym, wykłuł sobie oczy i wkrótce zmarł w pobliżu Aten.

3. O Niobe

Była ona matką czternaściorga dzieci i nie rozumiała, dlaczego ludzie oddają cześć Latonie, która ma tylko dwoje dzieci. Bogini nie zniosła takiej zniewagi i jej dzieci: Apollin i Artemida zabiły całe potomstwo królowej kilkoma strzałami z łuku. Nieszczęśliwa Niobe powróciła do rodzinnego miasta Sipylos, gdzie przez cały czas przesiadywała na wzgórzu, dopóki bogowie nie zamienili jej w kamień. Jednak i wtedy smutek duszy przebywającej w głazie powodował, iż spod niego wypływało źródło łez. Mit ten przedstawia istotę macierzyństwa i wielkie nieszczęście rodziców, którzy utracili swoje dzieci.

4. O Promteuszu

Jest to chyba najbardziej znany z mitów. Opowiada on o tym, jak ulubieniec Ateny zemścił się na samym Dzeusie za zesłanie na ziemię nędzy, chorób i smutku, których źródłem była beczka - posag pięknej Pandory, żony niemądrego Epimeteusza.

Otóż Prometeusz zabił wołu i poćwiartowanego złożył do dwóch worków. W jednym znajdowało się najprzedniejsze mięso nakryte skórą, w drugim kości, na których widniały płaty słoniny. Poproszony o dokonanie wyboru Zeus, wskazał łakomie na drugi worek i od tej pory ta część zwierzęcia poświęcana była bogom.

Ośmieszony władca Olimpu straszliwie ukarał śmiałka. Prometeusza przykuto do skały Kaukazu i codziennie przylatywał do niego wygłodniały sęp, aby wyszarpywać mu ciągle odrastającą wątrobę.

5. O Demeter i Persefonie

Demeter, bogini życia i urodzaju, miała córkę Persefonę, którą podstępem sprowadził do piekła tamtejszy władca, Hades. Nieszczęsna matka błąkała się po Ziemi w poszukiwaniu ukochanego dziecka, lecz nie mogła go nigdzie znaleźć. Jej smutek był tak wielki, że deszcze przestały padać, strumienie powysychały, nie rodziły się nowe plony i głód zaczął zaglądać do ludzkich siedzib.

Zmartwiony Zeus postanowił przebłagać Demetrę, ale nic nie skutkowały namowy wysyłanych do niej muz i charyt. Władca Olimpu ustąpił wreszcie i nakazał Hadesowi, aby oddał Persefonę. Król piekieł wypełnił to życzenie, ale wręczył żonie jabłko granatu, które częściowo zjedzone, na zawsze związało ją z państwem cieni.

Wielka radość Demetry spowodowana powrotem córki wywołała na świecie eksplozję zieleni i śpiewu ptaków. Jednak Persefona musiała powracać do męża na trzy miesiące w roku, wtedy to przyroda zamierała, by ponownie się obudzić z zimowego odrętwienia. W taki właśnie sposób starożytni Grecy tłumaczyli sobie cykliczność zmian pór roku.

6. Mit o Heraklesie

1. Próba uczynienia chłopca nieśmiertelnym.
2. Walka z wężami.
3. Śmierć nauczyciela i wygnanie Heraklesa z domu.
4. Wojna w Tebach i nagroda za pomoc.
5. Morderstwo popełnione na dzieciach i żonie.
6. Służba u króla Eurysteusa
a) zabicie hydry lernejskiej,
b) sprowadzenie łani ceryntyjskiej,
c) zgładzenie strasznego dzika,
d) oczyszczenie stajni Augiasza,
e) zagłada ogromnych, drapieżnych ptaków,
f) walka z bykiem,
g) wyprawa po klacze Diomedesa,
h) walka o pas Hipolity,
i) porwanie wołów Gerionesa,
j) zdobycie złotych jabłek Hery,
k) wyciągnięcie Cerbera na powierzchnię ziemi.
7. Pojedynek strzelecki.
8. Niemoc Heraklesa i walka z Apollinem.
9. Służba u królowej Omfali.
10. Miłość Dejaniry powodem cierpień bohatera.
11. Herakles staje się bogiem.

7. Mit o Orfeuszu.

1. Niezwykła lutnia.
2. Śmierć Eurydyki.
3. Wyprawa do Hadesu.
4. Ostateczna utrata Eurydyki.
5. Śmierć wyśmienitego muzyka.