Bogusław Hynek- Tarnowski filmowiec – dokumentalista

Bogusław Hynek

Tarnowski filmowiec ? dokumentalista

Bogusław Hynek ma 34 lata, studiował na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach ? Wydział Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego. Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, rzeźbą; z czasem dominującą formą wyrazu stała się fotografia (wystawy autorskie: ?Czyściec? (2001), ?Akt? (2002), ?Lizbon Story? (2003), ?Krym Story? (2004). Co ciekawe, Hynek od trzech lat praktykuje jogę. Jednak jego ostatnią wielką pasją stały się krótkie formy filmowe i scenariusze. film ?Joanna? prezentowany był niedawno na Festiwalu Filmowym ?Vitae Valor?.

W swoim dorobku ma następujące filmy ? ?Wstęga Mobiusa? (2004) ? trzy połączone ze sobą etiudy sięgające w głąb człowieka; film o wrażliwości, instynktach i przemijaniu; ?Ars Longa Vita Brevis? ? dokument o artyście rzeźbiarzu Jacku Kucabie zgłębiający proces tworzenia monumentalnej rzeźby Jana Pawła II, ?Antoni? ? dokument poświęcony tarnowskiemu historykowi Antoniemu Sypkowi i najnowszy, film ?Joanna? (2006) , opowiadający o zmarłej wkrótce po realizacji dokumentu 74-letniej artystce malarce. Obraz porusza tematy życiowych wyborów, przemijania i utraty wartości dla rzeczy, które kiedyś był absorbujące i najważniejsze.

Fascynująco zapowiadają się filmowe plany Bogusława Hynka. W 2007 roku ma powstać ?Dagarama ? De Labore Solis? ? film inspirowany życiem Jana Głuszaka, tarnowskiego architekta, filozofa i poety. Kolejnym dokumentem będzie ?Świadek z Katynia? ? tarnowianin, dr Marian Wodziński, jako jedyny biegły specjalista uczestniczył w pracach ekshumacyjnych (wraz z Niemcami) polskich oficerów zamordowanych w Katyniu. Pod koniec wojny i przez długie lata poszukiwany był kolejno ? przez hitlerowców, a następnie przez NKWD. Jego prochy, niemalże potajemnie spoczęły na tarnowskim cmentarzu w 1986 roku. Film ma być studium człowieka w ciągłym zagrożeniu ? oto historia lekarza obdarzonego wiedzą, która stała się jego życiowym dramatem.

Film- ?Joanna?
?Na pozór jest to jeszcze jeden film o artyście, w tym przypadku malarce Joannie Srebro z Tarnowa?. ?Poznajemy jej życie, jej twórczość, jej dramaty, ale przede wszystkim jej Cierpienie, które stało się podstawowym elementem, a właściwie istotą jej obrazów. Nie mnie oceniać te obrazy, ale odbieram je jako wyraz jej głębokich ?tajemnic duszy?. Ten film odkrywa skomplikowany i ? jak zwykle w takich przypadkach ? nieodgadniony do końca świat Artysty. Ale świat bogaty, głęboki, tragiczny. Porzucenie Sztuki, która przestała być dla Joanny ważna, choć była taką przez kilkadziesiąt lat, jest niezwykłym, poruszającym ?zwieńczeniem? jej życia. To, co mi się w tym filmie podoba, a więc uważam za rzecz cenną i wartościową, jest stosunek realizatora do podjętego tematu. Jego dyskrecja, powściągliwość, delikatność w traktowaniu czyjegoś życia i twórczości. To dzisiaj nie jest cechą powszechną. Wszak ceni się przede wszystkim efekt, atrakcyjność, ?medialność?. Ciekawa - na ogół - i cenna jest również sama forma opowiadania ? skrótowa, skondensowana, wyrazista. Operowanie obrazem i dźwiękiem, szczególnie muzyką tworzy całość przemyślaną i harmonijną. To film, który oszczędnie informuje a głęboko porusza. Świadczy też ? moim zdaniem - o dużej wrażliwości autora i sporych możliwościach realizacyjnych.?

O Joannie Srebro pisze Bogusław Hynek: Joanna odeszła, zabrał ją Bóg, tak jak o to prosiła. Nie sądziłem, że film, który ukończyłem raptem we wrześniu będzie ostatnim aktem jej istnienia. Sięgając wstecz, a byłem wtedy małym chłopcem, wyławiam jej postać w ekstrawaganckim, militarnym, czy indiańskim stroju, sunącą ulicami, jakby unosiła się ponad brukiem. Wzbudzała sensację, śmiech, drwiny. Była osobą zamkniętą wewnątrz swego własnego świata, który w bólach wydobywał się w kolejnych odsłonach życia na płótnach jej obrazów.
Studia artystyczne ukończyła na ASP w Krakowie, w 1962 r. Uprawiała malarstwo sztalugowe. Była artystką niezależną, pracowitą, tworząca własne wizje. Malowała przeważnie na dużych formatach, stosując ekspresyjną, nieraz brutalną formę w obrazach abstrakcyjnych i figuratywnych. Wiara i przyroda inspirowała jej twórczość. Przerażało ją jednak to, co ludzie robią z przyrodą, własnym życiem, duszą. Tym jak niszczą wszystko wokół siebie i w sobie.
Była artystką znakomitą, ale nie w pełni docenianą. Nie udało jej się przebić na artystyczny Parnas. Jej obrazy mogłyby śmiało konkurować z malarstwem pokazywanym w renomowanych galeriach, ale ich tam nie ma i zapewne nie będzie. W 2002 r obchodziła 40-lecie pracy artystycznej, uhonorowana Nagrodą Miasta Tarnowa za całokształt pracy artystycznej. Już wówczas nie miało to dla niej znaczenia. Sztuka przestał być istotą jej życia.

?Joanna? Bogusława Hynka ? Obsada: Krystyna Baniowska-Stąsiek, Janina Ziewacz, Irena Dychtoń, Jadwiga Jarosz, Jacek Janicki, Jacek Wróbel, Jerzy Sztyler, Jan Matras. Montaż: Bogusław Hynek i Joanna Niedbałowska. W filmie wykorzystano fragmenty utworów: ?Nie ma nas? ? komp. Leszek Długosz i ?Inne? ? komp. Władysław Kowalski, tekst ? Julian Tuwim, wyk. Magda Umer. Producent Grupa: AUTOGRAF s.c.