Królowa Jadwiga (1374-1399)
Jadwiga była córką króla Węgier i Polski, Ludwika. Mając pół roku została zaręczona z księciem Wilhelmem Habsburskim a w wieku 4 lat go poślubiła. Według obowiązującego wówczas prawa taki ślub musiał być odnowiony w 12 roku życia. Do tego jednak nie doszło, mimo miłości, jaką darzyła Wilhelma.
Jadwigę koronowano w wieku 10 lat (1384 r.) na królową Polski. Dla dobra Królestwa Polskiego zgodziła się poślubić księcia Jagiełłę.
Książę litewski Jagiełło przyjął chrzest, na którym otrzymał imię Władysław. Trzy dni później Jadwiga i Jagiełło wzięli ślub. Niedługo cieszyli się wspólnym życiem. Mając 25 lat Jadwiga urodziła córeczkę, która zmarła po kilku dniach. Wkrótce też zmarła sama królowa.
Jadwiga jeszcze za życia uważana była za wzór cnót i pobożności. Słynęła z wielkiej dobroci, szczodrości i mądrości. Ufundowała wiele kaplic i kościołów, pomagała ludziom biednym i chorym oraz
wspierała ubogich studentów. Właśnie jej zawdzięczamy dzieło odnowienia Akademii Krakowskiej, na rzecz której przekazała insygnia koronacyjne (korona, berło, jabłko) oraz klejnoty.
W 1979 r. została ogłoszona błogosławioną, a w 1997 r. papież Jan Paweł ll kanonizował ją.
