Charakterystyka Zenka Wójcika z książki Ireny Jurgielewiczowej "Ten Obcy".

Postać Zenka Wójcika poznałam w książce Ireny Jurgielewiczowej pt. ,,Ten Obcy''.

Ma szesnaście lat, urodził się we Wrocławiu. Gdy był dzieckiem, zmarła jego matka, został skazany na wychowanie przez nieczułego ojca alkoholika. Musiał uciec z domu, by nie zmarnować życia i znaleźć wujka, który mógł dać u prawdziwy dom.

Kiedy dzieci znalazły chłopca na wyspie, wyglądał strasznie: "Twarz, szyja i ręce miały przykry, szarawy kolor, właściwy ludziom po długotrwałej podróży bez możliwości umycia się w zmiany ubrania. Ula zauważyła chude policzki i szeroko rozłożone ładne brwi. Na spocone czoło spadały dawno nie strzyżone ciemne włosy, pozbawione połysku, jak sierść niedożywionego kota...''. Ubrany był w zniszczoną wiatrówkę i drelichowe spodnie.

Julkowi imponowała jego odwaga, którą pokazał ratując dziecko pędzące w wozie. Świadczyło o tym również rzucenie się na Wiktora w obronie bezbronnego psa. Był jednak bardzo skryty i małomówny, nie lubił rozmawiać z dziećmi i opowiadać im o sobie. Złe traktowanie go przez ojca stało się powodem utraty zaufania, zwłaszcza do dorosłych. Był wytrzymały na ból, nie pisnął ani słowem, podczas nacinania nogi u doktora Zalewskiego.

Zakochał się w Uli, pod jej wpływem zmienił się na lepsze. Dopuszczając się do kradzieży kierował nim głód, brak pieniędzy i duma. Wkrótce Zenek zrozumiał i naprawił swoje błędy, stał się uczciwym człowiekiem i oddał Uli pieniądze.

Uważam, że był postacią pozytywną, wyróżniającą się niezwykłą odwagą. Podziwiam go za jego upór i wytrwałość w dążeniu do celu, a zarazem współczuję, że nie miał możliwości do normalnego życia w kochającej rodzinie, która dałaby mu dużo ciepła i miłości.