WSTĘP
Motyw władzy pojawia się w każdym czasie historycznym, więc funkcjonuje w literaturze. W każdej epoce pojawia się panujący, którego pochłania władza, a ludzie muszą mieć przywódce, kogoś kto by nimi kierował. Jednak jest niejeden, który chciałby odebrać mu tę władzę, twierdząc, że ja byłbym lepszym władcą. To żywy problem. Sprawowanie władzy potrafi zniszczyć człowieka, osoba poznaje siebie z całkiem innej strony, uważa, że nie jest sobą, a tak bardzo pragnął rządzić.
ROZWINIĘCIE
W baroku motyw władzy był głównie podejmowany przez Szekspira. W utworach przedstawiał on dzieje różnych rządzących, od Cezara do królów angielskich. Temat władzy jest szczególnie widoczny w "Makbecie" Szekspira. Jest to utwór, w którym autor ukazuje żądze władzy, jak i niebezpieczeństwa. Bohater książki pragnął być władcą, rozbudzone w nim pożądane tronu, zniszczyło go. Makbet uległ namowom żony i doprowadził się do wielu zbrodni. Nie umiał już walczyć ze swoim sumieniem.
W innych epokach również jest ukazany motyw żądzy władzy. W Mitologii, Bogowie toczyli wieczną walkę o panowanie nad światem.
W Biblii zaś ludzie chcieli stać się mądrzejsi od Boga, ulegając pokusie Szatana.
Wszystkich wyżej wymienionych zgubiła pycha i zazdrość, żądza władzy.
ZAKOŃCZENIE
Przytoczone wyżej przykłady to tylko namiastka tego, co działo się przez wiele epok. Każdy chciał dojść do władzy, myśląc, że będzie władcą najlepszym, najuczciwszym. Gdy jednak doszedł, nie miał już siły, by odpowiadać cały naród. Czy władza musi być zła? Czy nie ma już uczciwych władców? Najwyraźniej tak, każdemu kto stoi na czele państwa zależy tylko na sławie i pieniądzach, a nie na dobrze narodu.
Ja uważam, że władza to nie tylko zaszczyt dla władcy np. że ludzie mu ufają, ale tez odpowiedzialność, z której należy się wywiązać.