Czy warto było przeczytać "Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego?

Powieść Aleksandra Kamińskiego pt. "Kamienie na szaniec" jest utworem opartym na autentycznych wydarzeniach, jakie rozegrały się podczas ll wojny światowej . Obejmuje ona lata 1939 do 1943 roku. Głównymi bohaterami są młodzi harcerze należący do grupy "Buków". Autor ze przedstawia losy trzech przyjaciół: Jana Bytnara, Aleksego Dawidowskiego i Tadeusza Zawadzkiego. Myślę,że watro było przeczytać tę książkę i postaram się to ukazać w mojej pracy.

Zacznę od tego że w trakcie czytania książki "Kamienie na szaniec" poznajemy życie ludzi podczas wojny. Podczas II wojny światowej wielu Polaków marzyło o tym, czego ludzie w dzisiejszych czasach nie dostrzegają i nie potrafią docenić. Dowiadujemy się o wielu problemach, smutkach i cierpieniach, które towarzyszyły ludziom podczas okupacji w latach 1939-1943. Książka ukazuje nam losy trzech młodych chłopców, którzy walczyli o uiepodległą Polskę i którzy poświęcili za nią życie. Dzięki "Kamieniom na szanie" poznajemy w szczegółach ich działania, sukcesy i prawdziwe życie.

Lektura ta dała mi sporo do myślenia. Przede wszystkim uświadamia, jak wielką cenę niektórzy musieli zapłacić, abyśmy mogli mieszkać w wolnym kraju. Byli to czesto młodzi ludzie. Porzucili swoje osobiste palny, odsunęli na bok marzenia i z odwagą, męstwem poszli walczyć dla dobra kraju. swoją decyzją wpłynęli na losy II wojny światowej.
postępowanie bohaterów książki można brać przykład a ich samych stawiać za wzór. Oczywiście, jak wszyscy ludzie mają oni tez swojej wady, ale w przeciwieństwie do większości ludzi strają się je zwalczać zwalczyć i udoskonalić swoje zalety


Drugim argumentem będzie to, że po przeczytaniu "Kamieni na szaniec" uświadamiamy sobie, co tak naprawdę jest w życiu najważniejsze. Dla Alka, Rudego i Zośki takie rzeczy jak pieniądze czy sława były nieistotne. Dla nich liczyła się tylko przyjaźń, rodzina i miłość. Wojna zazwyczaj odbiera ludziom to, co dla nich najważniejsze, więc dopiero wtedy uświadamiają sobie co stracili i żałują, ze nie potrafili tego docenić
Chłopcy z "Kamieni na szaniec" dzięki przeżyciom z młodości stali się dojrzalsi i wyrośli na uczciwych i wartościowych ludzi.Dużo sił musieli włożyć w to, aby przetrwać. Jednak się nie zrażali i z pełną świadomością dążyli do wyznaczonych przed sobą celów. Łączyła ich głęboka przyjaźń, która przetrwała najtrudniejszą próbę. Większość swojego czasu poświęcali na harcerskie działania. To ich jednoczyło i powodowało, że z takim entuzjazmem podchodzili do swoich zadań.

Nie zaniedbywali się także w dziedzinie nauki. Potrafili się pilnie przykładać do swoich obowiązków. Naukę i samokształcenie traktowali jako formę walki z niemieckim okupantem. Mimo napiętego harmonogramu, potrafili również znaleźć czas dla rodziny i zawsze spieszyli z pomocą dla innych.
Harcerstwo dało im poczucie wspólnoty, jedności. Uczyli się nawzajem wytrwałości, dyscypliny, współpracy, szacunku dla człowieka. Starali się również walczyć z własnymi słabościami (Alek-panować nad sobą), zdobywać nowe umiejętności(Zośka-pływać, Rudy-tańczyć).


Następnym argumentem będzie to, że Zośkę, Rudego, Alka łączyła gorąca przyjaźń. Potrafili ono w tych trudnych chwilach wzajemnie się wspierać. Zawsze sobie ufali i wyciągali pomocną dłoń. Kiedy czytałem o tym, pomyślałem, że nasza przyjaźń powinna być podobna.
Dzisiaj mamy wyjątkowe szczęście, bo nie musimy naszej przyjaźni wystawiać na próbę. Obecny czas pokoju pozwala bez większych przeszkód realizować swoje marzenia i plany. Tamci chłopcy nie mieli takiej szansy. Dobrze, że wiele się zmieniło. Jednak powinniśmy pamiętać o tych, co zginęli. Można z zazdrością patrzeć na ich patriotyzm i szczere oddania dla ojczyzny.

?Kamienie na szaniec? to książka, którą warto przeczytać. Każda dziewczyna myśli, że ?Kamienie na szaniec? to lektura dla chłopaków, ja też tak myślałam dopóki jej nie przeczytałam. Jest to wspaniała książka, która mnie poruszyła. Życie tych młodych ludzi, którzy potrafili ?pięknie żyć i pięknie umierać" było krótkie i ciężkie. Uczyli się, choć nie mieli do tego warunków, przyjaźnili się, choć czasy temu nie sprzyjały. Ta przyjaźń taka nie każdy byłby w stanie poświęcić życie dla przyjaciela, dlatego uważam, że książka ta warta była przeczytania.