Charakterystyka Józefa Papkina

Jedną z głównych postaci A.Fredry jest Józef Papkin. Jest to szlachcic ubrany wg mody francuskiej, co daje mu wygląd komiczny.

Papkin ma pewną słabość do kobiet. Uważa, że może zdobyć każdą. To przez nie spóźniał się do różnych miejsc. Opowiadał niestworzone historie o księżniczkach. Gdy mówił o kobietach, zawsze używał poetyckich wyrażeń. Cześnik, wiedząc o jego umiejętności zdobywanie serc płci pięknej, poprosił go, aby zdobył serce Podstoliny.Józef Papkin zawsze pojawiał się w dramatycznych momentach, rozweselając scenę np. z murarzami. Dzięki niemu ta opowieść stała się barwniejsza. Autor nadał mu nazwisko Papkin. Moim zdaniem może to oznaczać "papkę", paplaninę. Józef zawsze dużo mówił, a prawie nic z tego nie jest prawdą. Dlatego uważam, że jest kłamcą i łgarzem. Jego słabą stroną były również pieniądze, ponieważ z powodu hulaszanego życia nie miał ich zbyt dużo. W scenie, gdy Wacław chce się aż zatrudnić u Cześnika, początkowo Papkin nie może o tym słyszeć, ale gdy młody Milczek zaproponował mu pieniądze, był w siódmym niebie. Papkin był tchórzem. Gdy Raptusiewicz wysłał go, aby odgonił murarzy, ten tylko schował się za rogiem zamku i obserwował całą sytuację, zostawiając Dyndalskiego na"polu bitwy". Szlachcic moim zdaniem jest hipochondrykiem. Wmawiał sobie i wszystkim, że został otruty winem przez Rejenta. Myśląc o śmierci napisał testament. Ta scena jest bardzo zabawna. Papkin od razu po jego napisaniu poszedł do pięknej Klary, przedstawiając jej swój testament. Klara była miłością Papkina. Nie mógł zapomnieć, jak odrzuciła jego oświadczyny, chociaż wiedział, że woli Wacława. Na Papkina można było łatwo wpłynąć, co wykorzystał Rejent, każąc mu chodzić do Cześnika z różnymi listami. Traktował Józefa jak przedmiot, bo Papkin miał niższe stanowisko społeczne. Nie wiem czemu Papkin dał się tak traktować

"Zemsta" jest jedną z najciekawszych komedii polskich. Dzięki Papkinowi książka stała się zabawniejsza, Józef jest moją ulubioną postacią z tej książki, jest odzwierciedleniem staropolskiej szlachty. Bardzo zabawne były dialogi, jak Papkin próbował stać się kimś ważniejszym, używając łacińskich zwrotów, których w ogóle nie rozumiem.