Opis źródła historycznego - 125. rozdział Księgi Umarłych kapłana pisarza Neferhotep

"Chwała tobie wielki boże panie Obu Prawd!
Przybyłem do ciebie, aby oglądać bogów, aby oglądać piękność twoją. Znam ciebie, znam imię 42 bogów, którzy są z tobą w taj Szerokiej Sali Obu Prawd, którzy żyją prawdą, pilnują grzeszników, którzy piją krew ich w dniu straszliwego obrachunku wobec Unen-Nefer.
Otom poznał was, panowie Obu prawd, przyniosłem wam prawdę, unicestwiłem grzechy.
Nie grzeszyłem przeciw ludziom, nie szkodziłem poddanym, nie czyniłem nieprawości w miejscu prawdy, nie znałem zła, nie popełniłem grzechów.
Nigdy nie starałem się być pierwszy, (ani też aby) dzieła rąk (poddanych moich dawano) mi wobec (innych ludzi), nie starałem się przyczyną nędzy biedaków, nie robiłem tego, co jest wstrętne bogom.
Nie oczerniałem sługi wobec przełożonego jego, nie stałem się przyczyną głodu, nie stałem się płaczu, nie zabijałem, nie kazałem zabić, nie zadawałem cierpienia nikomu.
Nie pomniejszałem ofiar w świątyniach, nie umniejszałem chlebów bozych, nie zabierałem placków "świetlanym"
Nie oddawałem się rozpuście ani samogwałtowi.
Nie pomniejszałem miary, nie fałszowałem odważników(1) , nie stałem się przyczyną nędzy (czyjejś) za pomocą języczka u wagi , nie odjąłem mleka od ust niemowlęcia, nie przepędzałem bydląt z pastwisk ich, nie chwytałem ptaków zabronionych, nie łowiłem ryb na (przynętę zabronioną) z ciała ich.
Nie zatrzymywałem wody gdy płynęła, nie przerywałem tam na wodzie wzburzonej, nie gasiłem ognia w czasie jego, nie odstąpiłem od dni (składania ofiar z mięsiwa) wybranego, nie związałem bydła przeznaczonego na pokarm boży, nie zatrzymywałem boga podczas procesji jego.
Jestem czysty, jestem czysty, jestem czysty, jestem czysty; moje oczyszczenie -
oczyszczenie Benu wielkiego, który jest w Nen-Nesut, albowiem jam jest nos Pana Tchnienia, który ożywia lud wszystek; niechaj będą obroniony przed nimi(2) w dniu dopełnienia Udżat w Jenu. Niech nie stanie się zło przeciw mnie w tej krainie; tron mój niech będzie w szerokiej Sali Obu Prawd, albowiem ja poznałem tych bogów, którzy w niej przebywają."

125. rozdział Księgi Umarłych kapłana pisarza Neferhotep

(1) Dosłownie : nie kładłem się na wadze.
(2) Tj. przed sędziami zaświatowymi.

Rodzaj źródła: pisane epigraficzne
Księga Umarłych powstała z Tekstów Piramid z okresu Starego Państwa, czyli najstarszych tekstów grobowych w historii. Były to zaklęcia i rytuały wyryte na ścianach grobowców wyłącznie wysoko urodzonych Egipcjan.
W okresie Średniego Państwa te tajemne zaklęcia stały się dostępne dla wszystkich, których było stać na rytualny pogrzeb. Zaklęcia wypisywano wówczas w środku trumien, aby mumie mogły je ?przeczytać?.
W końcu teksty z trumien zebrano w Księdze Umarłych, która w okresie Nowego Państwa była już w powszechnym użyciu.
Dla starożytnych Egipcjan serce było ośrodkiem życia i cztery zaklęcia były poświęcone ochronie serca zmarłego człowieka.

Rozdział ten jest najbardziej znanym fragmentem Księgi Umarłych. Składa się on z trzech części: zapewnienia o mocy i absolutnej bezgrzeszności nieboszczyka, spowiedzi i z brakującej w rp. Neferhotep mowy końcowej. Dzięki temu, że nieboszczyk posiada moc nad sędziami, wyrok sądu musiał być dlań zawsze korzystny.
Część druga tego rozdziału stanowi winieta, przedstawiająca Szeroką Salę i sędziów przedstawionych tu w postaci mumii ubranych w korony Górnego Egiptu.

Papirus Księgi Umarłych kapłana pisarza Neferhotep znajduje się obecniej w muzeum Czartoryskich w Krakowie. Neferhotep jednocześnie pełnił też funkcję ?sekretarza?, ?przełożonego tajemnic?. Czas powstania tego rękopisu da się w przybliżeniu określić na lata panowania Hatszepsut i Totmesa III, tj. na koniec 16 i pierwszą połowę 15 w. p.n.e.