Srebro jest pierwiastkiem chemicznym należącym do grupy miedziowców o liczbie atomowej 47 i masie atomowej 107,868, posiada symbol Ag (po łacinie - argentum). Srebro jest metalem szlachetnym o białej barwie, silnym połysku. Jest to metal kowalny i rozciągliwy. W przyrodzie występuje w stanie rodzimym oraz w licznych związkach chemicznych.
Właściwości
Srebro to metal biały, charakteryzuje go piękny metaliczny połysk i niezwykła łatwość polerowania. Ponieważ srebro jest metalem bardzo miękkim, do wytwarzania biżuterii oraz innych wyrobów jubilerskich używa się go łącznie z miedzią. Powierzchnia na powietrzu zmienia się nieznacznie, pod wpływem związków siarki brunatnieje lub czernieje wskutek powstawania na powierzchni metalu cienkiej i czarnej warstwy siarczku srebra. Metal ten oznacza się dużą klepalnością i kowalnością - jest miekkie i rozciągliwe co umożliwia formowanie go w różne kształty, oraz wyciąganie w cienkie folie i druty. Jest najlepszym przewodnikiem elektryczności spośród metali, a także dobrym przewodnikiem ciepła.
Zastosowanie
Zastosowanie srebra jest bardzo szerokie. W stopach z miedzią służy do wyrobu monet, choć już dawno przestało służyć jako podkład kruszcowy dla pieniądza. Używane jest także w elektronice (do budowy przełączników), pracowniach chemicznych i przemyśle (do wyrobu tygli, kotłów, chłodnic). Srebro stosuje się także w fotografice, gdzie wykorzystuje się jego własność ciemnienia pod wpływem światła. Ze względu na idealną zdolność odbicia światła, srebro stosowano do wyrobu luster, jednak ze względu na szybkie pokrywanie się metalu jego siarczkiem, nie zdobyło wielkiej popularności pod tym względem.
Mało znaną właściwością srebra jest jego bakteriobójczość. W starożytnym Egipcie zanurzano sztaby srebra w wodzie, którą następnie pito aby wyleczyć wrzody żołądka. Dzisiaj srebro nierzadko stosuje się do oczyszczania wody.
Najważniejsze zastosowanie srebro znajduje jednak wciąż w jubilerstwie. Biżuteria srebrna - kolczyki, naszyjniki i ozdoby cieszą się wciąż dużym powodzeniem.
Historia
Srebro już od starożytności używane jest do wyrobu biżuterii i ozdób. Egipcjanie wydobywali srebro w kopalniach zlokalizowanych w Nubii i Etiopii, Grecy w Attyce, natomiast Rzymianie pozyskiwali srebro w Hiszpanii. Po odkryciu Ameryki przez Kolumba konkwistadorzy hiszpańscy z początkiem szesnastego wieku zrabowali tam i przywieźli do Europy ogromne ilości srebra.
W połowie dziewiętnastego wieku w Ameryce odkryto bardzo bogate złoża srebra - spowodowało to obniżenie wartości srebra - przestało być stosowane jako podkład kruszcowy dla pieniądza. W czasach współczesnych zaprzestano wydobywania srebra z rudy srebronośnej - techniki wydobywania i oczyszczania metali o dużym znaczeniu przemysłowym (cynk, miedź, ołów) pozwoliły na uzyskiwanie srebra jako produktu ubocznego, bez dodatkowych nakładów finansowych. Wydobywanie srebra z rudy stało się więc zupełnie nieopłacalne w stosunku do wartości kruszcu.