Recenzja filmu „Katyń”

Wiele filmów o tematyce II wojny światowej mogliśmy już oglądać w kinach. Jedynie problemu zbrodni katyńskiej do tej pory nikt nie nakręcił.
Rzecz dotyczy jednej z najbardziej nieludzkich oraz haniebnych egzekucji dokonanej na jeńcach-inteligencji polskiej podczas terroru rosyjsko-niemieckiego w okresie II wojny światowej. ?Katyń?daje nam wyobrażenie jak okrutny i wyrafinowany był to akt ludobójstwa.
Dla reżysera Andrzeja Wajdy temat Katynia był szczególnie ważny. Jego ojciec był oficerem Wojska Polskiego, który został zamordowany przez Sowietów w 1940 roku. Matka do końca życia nie przyjmowała do wiadomości śmierci męża. Miała nadzieję, że powróci z niewoli. Ten film Wajda dedykuje właśnie rodzicom.
Aktorom, którzy grali w filmie nie można nic zarzucić. Odegrali swoje role najlepiej jak potrafili. W postać Anny wcieliła się Maja Ostaszewska, a jej męża Artur Żmijewski. Postacią pierwszoplanową była również Nika grana przez Wiktorię Gąsiewską. Pozostali to Maja Komorowska jako Maria, Władysław Kowalski w roli Jana, Andrzej Chyra jako Jerzy, Magdalena Cielecka w roli Agnieszki i inni.
Piękno filmowi dodali m.in. scenograf: Magdalena Diport, dekorator wnętrz: Wiesława Chojnowska, charakteryzator: Tomasz Matraczek, a o muzykę zadbał Krzysztof Penderecki.
?Katyń? zawdzięcza swój sukces scenariuszowi i reżyserii Andrzeja Wajdy.
Dzieje jeńców poznajemy dzięki pamiętnikowi rotmistrza Andrzeja, który skrzętnie opisuje losy swoje oraz swoich kompanów w okupacyjnej codzienności. Ten zabieg sprawił, że film stał się bardzo realny. Pomysłodawca chciał aby jego film zaskakiwał autentyzmem, zrezygnował z intelektualnego namysłu na rzecz emocjonalnego zaangażowania widza, stara się pokazać tragedię z punktu widzenia rodzin wymordowanych żołnierzy.
Bardzo realistycznie odegrana scena brutalnej egzekucji, jest odzwierciedleniem umiejętności aktorów, którzy moim zdaniem dobrani są perfekcyjnie. Potwierdzeniem tego może być także gra Pawła Małaszyńskiego, scena pochówku bohatera przez niego wykreowanego, umiera on ściskając różaniec. Scena ta ma charakter symboliczny i nawiązuje do męczeństwa w imię religii.
Film oddaje cześć zamordowanym w zbrodni katyńskiej i ich rodzinom. Wywołuje także wiele przykrych uczuć i nawet doprowadza do łez. Bardzo polecam obejrzenie filmu każdemu baz względu na wiek i wykształcenie, aby uzupełnić braki wiadomości na temat tej strasznej zbrodni, która tyle lat czekała na odkrycie.