Jak przeżyć życie ?

Poważnym problemem w życiu każdego człowieka, kiedy zaczyna wkraczać w dorosłe życie jest „kim być”,” jak przeżyć życie”, by pod koniec nie mieć do siebie pretensji, że czas na ziemi został stracony, by mieć pełną satysfakcję z tego co się dokonało.
Jak przeżyć życie pytają nie tylko ludzie młodzi, którzy wkraczają w dorosłe życie, ale także i starsi, którzy wiele przeżyli i doświadczyli, lecz zostało im mało czasu. Dlatego to pytanie towarzyszy człowiekowi zawsze. Jest to pytanie trudne. Dotyczy bowiem sprawy „sposobu na życie” i sięga wszelkiej ludzkiej egzystencji. To pytanie ma wymiar nie tylko indywidualny, ale także społeczny. Jak żyć, kiedy społeczeństwo jest dotknięte wielorakim kryzysem? Kiedy takie wartości jak prawda i uczciwość są zatracane we współczesnym świecie. Wydaje mi się, że aby dobrze przeżyć życie należy przyjąć odpowiedni system wartości, który gwarantowałby dwie rzeczy: punkt docelowy i przejrzysta drogę. My chrześcijanie posiadamy taki system wartości, cel oraz jasno wytoczoną drogę do tego celu. Mało tego, mamy odpowiednie ku temu środki: łaskę i opieką Bożą, a także sakramenty święte. Od strony teoretycznej jest więc wszystko jasne. Natomiast jeśli chodzi o stronę praktyczną, przed nami są dwie zasadnicze trudności: słabość człowieka oraz świat, który nie sprzyja wartościom chrześcijańskim.

A zatem jak żyć? Myślę że tu nie ma wyboru, a raczej wybór może być tylko jeden: iść drogą Jezusa Chrystusa, czyli w duchu Ewangelii dążyć do pełni naszego człowieczeństwa, naszych zdolności, talentów i wartości. Trzeba całe życie oprzeć na przykazaniu miłości. Nie znaczy to, że będzie nam łatwo. Wręcz przeciwnie. Przyjdzie nam się zmagać z naszymi słabościami, z trudnościami, jakie napotkamy na tej drodze. Będziemy też upadać. Ale musimy wstawać i iść dalej. Przepraszać Boga i ludzi i kontynuować naszą dobrowolnie wybrana drogę. Idąc musimy pytać Boga czego od nas chce dzisiaj, czego oczekuje jutro. Musimy rozczytywać się w Ewangelii. W niej bowiem zawarta jest odpowiedz na wszystkie nasze wątpliwości i pytania. Światło płynące z niej będzie nam bardzo potrzebne, gdy będziemy szli ciemną doliną, w naszej duszy będzie pusto i głucho, a cel będzie ginął w mroku.

Zatem nasza droga to dążenie do pełni człowieczeństwa i pełni chrześcijaństwa. W tej pełni mamy odnaleźć pokój, radość, ale przede wszystkim szczęście z dobrze obranej drogi.
Ja jako chrześcijanin muszę wobec ludzi być rzecznikiem tych zatracanych wartości, które wyznaję i którym służę. Przy takim nastawieniu i takim sposobie życia będziemy mogli dobrze przeżyć to życie, nie zmarnujemy danych nam możliwości, a także osiągniemy to minimum szczęścia jakie człowiek jest w stanie osiągnąć tu na ziemi.