Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczone Emiraty Arabskie, Al-Imārāt al-'Arabiyyah al - Muttahidah, Federacja Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Dawlat al - Imārāt al- Arabiyyah al – Muttahidah. Państwo w południowo-zachodniej Azji, na Półwyspie Arabskim, nad Zatoką Perską oraz Omańską. Graniczy na północnym wschodzie i wschodzie z Omanem, na południu z Arabią Saudyjską, na północnym zachodzie z Katarem.
*Powierzchnia - 83,6 tysięcy km2. 3,0 mln mieszkańców (1996)
*Stolica - Abu Zabi (363,4 tysięcy mieszkańców, zespół miejski 722 tys., 1989)
*Największe miasta - Dubajj, Szardża
*Język urzędowy - arabski oraz angielski
*Jednostka monetarna 1 driham = 100 filów


Ustrój polityczny
Zjednoczone Emiraty Arabskie są federacją (księstwa). Każdy z emiratów ma swojego władcę (emira), który wchodzi w skład Rady Najwyższej. Spośród emirów wybiera się prezydenta państwa (na 5-letnią kadencję), a Rada Najwyższa zatwierdza skład czterdziesto - osobowej Federacyjnej Rady Narodowej. Jest ona organem ustawodawczym. Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem, mianowanym przez prezydenta; partie polityczne nie istnieją.

Gospodarka
Zjednoczone Emiraty Arabskie należą do grupy najbogatszych i najszybciej rozwijających się krajów w Azji Zachodniej. Gospodarka tego państwa jest oparta głównie na eksploatacji ropy naftowej oraz gazu ziemnego. Ważny jest również przemysł petrochemiczny, metalurgiczny (głównie hutnictwie aluminium). Znaczne dochody dostarczają też usługi bankowe. Na wybrzeżu zlokalizowane są odsalarnie wody morskiej. Rozwinięte rybołówstwo oraz hodowla wielbłądów i kóz. Użytki rolne stanowią jedynie 3% powierzchni. Na obszarach sztucznie nawadnianych uprawia się głównie: palmę daktylową, lucernę, drzewa owocowe, warzywa. Dochód narodowy 24 000 USD na 1 mieszkańca (dane z roku 1995). Najwięcej ludzi (aż 60,1 %) jest zatrudniona w usługach, znaczna część też pracuje „w” przemyśle - 35%. Niewiele osób (5%) trudni się rolnictwem. Handel zagraniczny: W głównej mierze eksportuje się ropę naftową (63%), potem gaz ziemny (5%) - do Japonii (36%), Singapuru (5%) a także Korei Południowej (5%). Natomiast wyroby gotowe (maszyny i żywność) z reguły importuje z Japonii (15%), Wielkiej Brytanii (9%) oraz USA (9%).

Ludność
Około 87% ludności stanowią Arabowie (w tym miejscowi około 31%), 13% to pracownicy cudzoziemscy, zatrudnieni tylko tymczasowo w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Najwięcej pochodzi z Pakistanu, Indii, Iranu oraz innych krajów europejskich, a także USA. Używany jest głównie język arabski, angielski, a w Dubajju i Szardży również perski. 95% społeczeństwa wyznaje islam (gł. sunnici), a tylko około 4% chrześcijaństwo. W latach 1980– 1993 liczba ludności podwoiła się (z 1 mln aż do ponad 2 mln). W wyniku dużego przyrostu naturalnego (powyżej 20‰ w latach 80. i około 16‰ na początku lat 90.) i napływu imigrantów (głównie mężczyzn, co wpływa na specyficzną strukturę płci: liczba mężczyzn aż dwukrotnie przewyższa liczbę kobiet. Przeciętna długość życia to: mężczyźni około 70 lat, a kobiety 74 lata. Średnia gęstość zaludnienia to około 26 mieszkańców na km2. Większość ludności zamieszkuje wąski pas wybrzeża Zatoki Perskiej, jak również przybrzeżne wyspy (przede wszystkim Abu Zabi) oraz nieliczne oazy. Regiony pustynne są prawie bezludne. W miastach mieszka 78% ludności (1990), największe to między innymi: Abu Zabi, Dubajj, Szardża i Al-Ajn. Większość ludności zawodowo czynnej stanowią cudzoziemcy, zatrudnieni głównie w usługach, budownictwie i przemyśle. Utrzymuje się wysoki poziom analfabetyzmu — czytać i pisać nie umie około 27% ludności w wieku powyżej 15 lat.
Warunki naturalne
Największą część powierzchni zajmuje pustynia Ar - Rub al - Chali, bo aż 97%. Na wschodzie rozciągają się góry Al - Hadżar al - Gharbi. Najwyższym szczytem jest Yabal Tibir. Ma on wysokość 1527 m n.p.m. Emiraty leżą w strefie zwrotnikowej, więc klimat jest oczywiści zwrotnikowy - suchy, a na wybrzeżu nieco bardziej wilgotny niż w centrum lądu. Częstym zjawiskiem tam są burze piaskowe. Średnia temperatura powietrza i średnie opady dla stolicy kraju (Abu Zabi) wynoszą: w styczniu 18*C i 20 mm, natomiast w lipcu 34*C i 2 mm. Nie występują tu rzeki stałe. To bardzo suchy kontynent. Roślinność tylko pustynna, w oazach można spotkać palmy. Świat zwierzęcy nie jest zbytnio różnorodny. Reprezentują go głównie skoczki pustynne i inne gryzonie, które żyją na podłożu piaszczystym.

Historia
Historia Emiratów jest dosyć długa, zaczyna się prawdopodobnie około III tysiąclecia p.n.e. Wykopaliska archeologiczne prowadzone na terenie Kuwejtu, a także Bahrajnu udowodniły, że tereny położone nad Zatoką Perską były ważnym centrum rzemiosła i handlu już w okresie sumeryjskim, (czyli właśnie około III tysiąclecia p.n.e.). Ludy, które je zamieszkiwały przyjęły w VII wieku n.e. Islam. Teraz właśnie ta religia jest główną na terenie tego państwa. Wpływy Iranu przyniosły jego odmianę - szyizm (13.9%). W XVI wieku tereny Zjednoczonych Emiratów Arabskich zostały opanowane przez Portugalczyków, którzy zaczęli kontrolować handel nad Zatoką Perską. W XVII wieku Portugalczycy stracili swe wpływy. Od tej pory Emiraty zajęli Brytyjczycy. Dopiero w roku 1968, w związku z zapowiedzią wycofania się Wielkiej Brytanii z tego rejonu, powstała unia Omanu Traktatowego oraz Bahrajnu i Kataru pod nazwą Federacja Emiratów Arabskich. We wrześniu 1971 Iran zajął należące do Zjednoczonych Emiratów Arabskich wysepki nad cieśniną Ormuz. W 1974 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie nawiązały stosunki dyplomatyczne z Arabią Saudyjską (zakończono spór o oazę Al - Burajmi). Od 1975 nastąpił rozwój ekonomiczny federacji w związku ze wzrostem sprzedaży ropy naftowej – okazało się, że na terenie Emiratów znajdują się całkiem pokaźne złoża. W 1979 Zjednoczone Emiraty Arabskie zerwały stosunki dyplomatyczne z Egiptem. Potępiały one układ pokojowy, który Egipt zawarł z Izraelem. W tym samym czasie niestety nastąpił ostry kryzys wewnętrzny między Emiratami. Władze państwowe miały różne poglądy dotyczące dalszego zarządzania państwem oraz co do kierunków dotyczących dalszego rozwoju ekonomicznego. W 1981 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz inne kraje leżące nad Zatoką Perską utworzyły Radę Współpracy Arabskich Państw Zatoki. Celem tej organizacji rozstrzyganie problemów społecznych oraz współpraca polityczna, ekonomiczna i wojskowa. W 1990, po inwazji irackiej na Kuwejt, armia Zjednoczonych Emiratów Arabskich postanowiła wziąć udział w podjętej przez USA w 1990 akcji (Pustynna Burza) wyzwalania Kuwejtu. W 1993 doszło do konfliktu z Iranem o ważną strategicznie wyspę Abu Musa. Można z niej było kontrolować wejście do Zatoki Perskiej. Przez pewien czas Iran oraz Emiraty zarządzały nią wspólnie. Potem, w roku 1993 Iran zmusił ludność nieirańską do opuszczenia wyspy. Następnie ogłosił Abu Musę terytorium irańskim oraz ustanowił na niej gubernatora. W odpowiedzi na to Zjednoczone Emiraty Arabskie wezwały radę Bezpieczeństwa ONZ do rozstrzygnięcia sprawy przynależności wyspy.