Kto ponosi winę za smierć Michasia?

W rozprawce zamierzam zwrócic uwagę na pytanie zawarte w temacie, które brzmi ,,Kto ponosi winę za śmierc Michasia?". Michaś jest głównym bohaterem nowelki Henryka Sienkiewicza pt. ,, Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela". Chłopiec miał 11 lat,pochodził ze szlacheckiej i bogatej rodziny, po śmierci ojca jego sytuacja materialna się zmieniła. Jego matka pokładała w nim wszelkie nadzieje.
Pierwszą rzeczą, jaką należałoby zaznaczyc, jest to, że winę za śmierc nastolatka ponoszą nauczyciele. Oni nie doceniali jego wysiłku. Biedny chłopak uczył się całymi dniami i nocami aby uzyskac dobre wyniki. Niemieccy profesorowie twierdzili, że michaś nie dośc pracuje, że ma polski akcent. Nauczyciele wstawiali złe oceny jedynie Michasiowi, nigdy nie spytali innej osoby tylko biednego bohatera noweli. Gdy Michaś i Owicki nie odrobili pracy domowej, to Owickiemu się upiekłoi go nie zapytali, a on dostał publiczna naganę w szkole. Wychowawcy powinni docenic jego starania, a nie uważac go za tępego i leniwego ucznia.
Oto kolejny argument, który mówi, że za śmierc Michasia winna jest jego mama, pani Maria. To ona wiązała z nim wszelkie nadzieje. Dostrzegała w nim niespolite zdolności. Ufała chłopcu i zostawiła na jego barkach zbyt dużą odpowiedzialnośc. Nastolatek starał się zdobywac dobre wyniki w nauce dla mamy, żeby jej nie zawieśc. Dlatego drżał przed myślami o niej i całymi dniami i nocami siadywał nad książkami, żeby przynieśc dobry stopień żeby jej stan zdrowia się nie pogorszył.
Ostatnim argumentem, jest to, że on sam jest winnien swojej smierci. Michaś był wytrwały i ambitny o silnym charakterze. Biedny nastolatek ślepo był przywiązany do matki. Poczuwał sie do wielkiej odpowiedzialności. Chłopiec był istotą nerwową, uczuciową i szlachetną, który zdolny był do największych poświęceń. Stopniowo tracił nadzieje, aż w końcu stracił wiarę w siebie, wszelką ufnośc we własne siły, doszedł do wniosku, że jego praca i nauka jest nadaremna.
Sądzę, że przedstawione przykłady wystarczą, aby przekonac się o słuszności mojego twierdzenia, które brzmi, iż winę za śmierc MIchasia ponoszą nauczyciele, jego mama i on sam. Nikt nie powienien obarczac taką wielką odpowiedzialnością młodej istoty.