Madonna Sykstyńska

1. Rafael Santi
2. Madonna Sykstyńska
3. 1513-1514
4. Obraz został namalowany olejem na płótnie
5. Wymiary 265 × 196 cm
6. Gemaldegalerie, Drezno

7. Analiza formy:
- Kreska bardzo wyrazista dzięki niej widać wyraźnie postacie
- Barwy nadają wyrazistość postaciom. Czerwienie i oranże w przedstawieniu stanowią przeciwwagę dla zieleni i błękitów. Zastosowane kontrastowe oświetlenie i dynamiczny układ szat postaci zapowiada barok.
- Światło pada na głownie postacie, czyli Madonnę i Jezusa
- Kompozycja symetryczna w kształcie piramidy

8. Kompozycja mimo to, iż oparta na założeniach renesansowych nie jest statyczna, ruch wprowadza wiatr, który wprawił w ruch szaty Madonny i świętych. Wszystkie postacie widzimy z bliska na pierwszym planie, tło stanowi przestrzeń nieba, w której dostrzegamy dziesiątki eterycznych twarzyczek dziecięcych - anielskich. Całość została obramiona upiętymi z boków obrazu zasłonami, co sprawia wrażenie teatralności. Nowatorskie jest umieszczenie całej sceny nie na ziemi jak dotąd, ale w przestrzeni nieba. Zza kurtyny wyłania się Madonna pokazująca swego Syna. Stąpa ona po chmurach otoczona świętymi i aniołami oświetlona niezwykłym światłem. Jednocześnie ważna rola w wymowie dzieła przypada papieżowi Juliuszowi II pod postacią św. Sykstusa II, który adoruje Jezusa i Jego Matkę. Zaś po prawej stronie stoi Św. Barbara patronka umierających.

Rafael zrywa w tym obrazie z renesansową tradycją umieszczania Jezusa i świętych w naturalnej scenerii. Święte osoby znajdują się w przestrzeni abstrakcyjnej, której niezwykłość podkreśla nadnaturalne światło i dwa anioły. Tło stanowią chmury, częściowo przechodzące w delikatnie zarysowane anielskie twarze.

9. Według mnie obraz ten jest bardzo ładnie namalowany, postacie wydają się żywe a kolor jest wspaniały.