Motyw przemijania w opowiadaniach Jarosława Iwaszkiewicza „Panny z Wilka”.

Opowiadanie „Panny z Wilka’ J. Iwaszkiewicza ukazuje historię Wiktora Rubena, który wraca po wielu latach nieobecności, podczas urlopu do dworku w Wilku. Powraca jako dojrzały i dorosły mężczyzna do znanych mu kiedyś jako młode dziewczyny, sióstr, a obecnie również dorosłych i mających własne rodziny. Łączą go z nimi przeżycia młodzieńcze sprzed piętnastu lat. Podczas pobytu u wujostwa postanawia po tej długiej przerwie odwiedzić siostry. Chce wskrzesić dawne czasy, powrócić do dawnych lat. Obserwuje toczące się tu życie i poznaje aktualne losy zmienionych pod wpływem czasu sióstr. Wraca do przeszłości, do najpiękniejszych chwil swojego życia, przywołuje obrazy z odległych lat i dokonuje analizy własnych wspomnień. Mamy tu do czynienia z motywem przemijania. Ruben dostrzega jak zmieniły się niegdyś młode i piękne siostry. Bohater próbuje powtórzyć przeżycia i doświadczenia z przeszłości, co jednak przynosi mu tylko niesmak i rozczarowanie. Zdaje sobie sprawę z tego, że nie powtórzy już chwil z czasów młodości, że nie będzie mógł ich przeżyć ponownie. Powrót do Wilka skłania go do przemyśleń o egzystencji, czuje smutek, żal i tęsknotę za przeszłością, rodzi się w nim poczucie braku oparcia w konkretnej rzeczywistości. Uważa, że nie wykorzystał szczęścia w przeszłości, nie wróci już czasu, przepadło na zawsze. Zastanawia się nad swoim życiem, snuje refleksje nad jego sensem i tym jak szybko przeminęło. Powrót we własną przeszłość okazuje się niemożliwy, niczego w życiu nie da się już powtórzyć. Ruben, mimo iż uznaje swój żywot za mniej piękny i wygodny od życia sióstr z Wilka, wraca do domu w Stokroci z uczuciem zadowolenia, gdyż wie, że życie jego jest rzeczywiste i prawdziwe.

Iwaszkiewicz w opowiadaniu „Panny z Wilka” polemizuje z utworami Prousta. Sprzeciwia się temu, że przeszłość można zawsze odtworzyć na nowo, ożywić i uobecnić. Proust w swoich utworach pisze, że przeszłość pozwala wyjaśnić i zrozumieć teraźniejszość. Iwaszkiewicz jednak uznaje to za niemożliwe i sądzi, że trzeba umiejętnie wykorzystywać czas obecny i brać czynny udział w życiu ( motyw antyproustowski ).