Człowiek w obliczu cierpienia.

W „Księdze Hioba” omawiany jest problem cierpienia niezawinionego. Hiob główny bohater poematu mimo wzorowego życia zostaje ciężko doświadczony przez Boga, który wystawia jego wiarę na próbę. Hiob traci majątek, dzieci, zdrowie i zostaje dotknięty cierpieniem. Męka zesłana na niego jest tak okrutna, że żali się nad swoim losem, przeklina, wybucha skargami pełnymi sprzeczności, ale nie poczuwa się do winy, za którą miałoby go spotkać także nieszczęście. Jest przekonany o swojej prawości i prosi Boga, aby uznał On jego niewinność. Przyjaciele uważają, że każde cierpienie jest karą za grzech i radzą mu uznać swój błąd. Hiob szuka tajemnicy cierpienia niezawinionego, ale nie znajduje jej wytłumaczenia gdyż tym, który go doświadcza jest Bóg sprawiedliwy.
Tak jak Hioba prawie każdego człowieka spotyka mniejsze lub większe cierpienie.
Człowiek, który pokona cierpienie staje się silniejszy fizycznie i psychicznie. Umie lepiej wykorzystać dany mu czas, umie cieszyć się z małych zwycięstw życiowych.
Należy zaznaczyć, iż Cierpienia nie zawsze są karą za grzechy, Bóg także sprawiedliwych doświadcza cierpieniem, cierpienia są środkiem wychowawczym i przyczyniają się do uświęcenia człowieka, Bóg ma swoje tajemnicze plany, niezrozumiałe dla człowieka, który winien przyjąć je z pokorą; zabiegi ich wyjaśnienia są bezcelowe.
Według mnie Cierpienia nie można pojąć ani wytłumaczyć; można go przyjąć albo odrzucić.
Problem cierpienia jest niezbadany i towarzyszy człowiekowi przez całe życie.
Księga Hioba pozostawia wiele pytań o cierpieniu bez odpowiedzi. Dopiero w Nowym Testamencie znajdujemy odpowiedź na pozostawiony problem.
Kiedy patrzymy na ukrzyżowanego Chrystusa, widzimy cierpienie jedynego, naprawdę niewinnego człowieka. Księga Hioba nie straciła dzisiaj nic ze swojej aktualności.