Czy w dzisiejszych czasach jest potrzebny auorytet?

W dzisiejszych czasach prawie każdy ma w swoim otoczeniu osobę, na której się wzoruje. Zapewne wybrał tą osobę sam, ponieważ każdy uważa za autorytet kogoś innego. Kogoś, kto imponuje mu w pewien sposób. Jednym autorytet może imponować odwagą, drugim wyglądem, a jeszcze innym wiedzą, czy nawet majątkiem. Nastolatkowie za swój autorytet potrafią uznać piosenkarza, aktora lub innego przedstawiciela osób o stworzonym przez media charakterze. Często też, za osobę godną naśladowania uważają rówieśnika dysponującego siłą lub "władzą" w jego otoczeniu. Osoby należące do tej grupy nie wybrały autorytetu dzięki nabytej wiedzy życiowej, ale w wyniku powszechnego światopoglądu. Ważne jest więc, aby wybrać odpowiedni osobę, która zasługuje na to miano, a nie jest tylko wykreowaną, telewizyjną postacią. Myślę, że prawdziwym autorytetem możemy nazwać osobę, która wiele w życiu osiągnęła i zdobyła ( nie mówimy tutaj o wartościach materialnych). Grupa ludzi, którzy posiadają taką osobę za autorytet, odnalazła swój wzór dzięki doświadczeniu życiowemu i pewnej wiedzy ( oczywiście zależnej od poglądów) na temat zasad moralnych. Ich autorytet opiera się na rozsądku. Wg mnie, odpowiednią na to miejsce osobą jest Jan Paweł II. Dlaczego on?
Nie chciałabym tu przedstawiać biografii papieża, jednakże pomocne będzie mi kilka faktów i wydarzeń z Jego życia. Po pierwsze, mimo swojego podeszłego wieku i choroby, trwał w swojej misji. Zadziwiająca była jego silna wola. W dzieciństwie stracił matkę, brata, potem umarł mu ojciec, lecz uparcie dążył do celu i go osiągnął. Nie poddawał się, zawzięcie walczył dając innym przykład i przekazywał, że jeśli się chce coś osiągnąć, to możemy to uzyskać dzięki modlitwom i wierze. Kolejnym dowodem na to, że warto Go naśladować jest jego głęboka tolerancja, której tak mało w dzisiejszych czasach. Jan Paweł II był otwarty dla wszystkich ludzi, mimo ich koloru skóry, narodowości, przekonań. Pielgrzymował nie tylko do krajów chrześcijańskich, ale również do pogan i wyznawców innych religii. Nie pogardzał nikim, kochał wszystkich ludzi jednakowo, nie patrząc na ich wady. Nie można też pominąć faktu, że miłość ta była tak wielka, że wybaczył swojemu zamachowcowi, wierząc, że w głębi serca ten człowiek nie jest zły. "Czyjaś ręka strzelała, ale ina rka prowadziła kulę"- mówił. Podczas swoich pielgrzymek zjednał sobie wielu ludzi, szczególnie dobry kontak miał z młodzieżą. Jego nauki przybliżały nam Boga, ukrywały w sobie przesłania, zmuszały do myślenia. Jego słowa często cytujemy, stały się one myślami przewodnimi-pokazują jak żyć. Nie ma wątpliwości, co do tego, że gdyby dzisiejszy człowiek głębiej zastanowił się nad słowami Papieża-Polaka, z jego postępowania mógłby wywnioskować, że tego człowieka warto naśladować. To, czego dokonał Jan Paweł II podczas 85 lat swojego życia, powinno zaimponować każdemu,współczesnemu człowiekowi.
Podsumowując, autorytet jest potrzebny, lecz wg mnie, niestety w dzisiejszych czasach można zaobserwować zanik ludzi, którzy swój wzór do naśladowania opierają na rozsądku. Większą rolę odgrywa bogactwo, wygląd i pozycja w danym środowisku. Coraz mniej ważne jest umiejętność przeżycia w określonym, obcym środowisku, własne zdanie, altruizm, czy wiedza nabyta dzięki pracy i wytrwałości. Ludziom łatwiej jest naśladować człowieka modnego, aniżeli mądrego. Także mówiąc o tym, że jest potrzebny, mam na myśli te prawdziwe, „dobre” autorytety, których nie naśladujemy ślepo, lecz staramy się czerpać od nich wskazówki życiowe i motywacje.