Wzór idealnego, tzn, jak powinien wyglądać idealny pogrzeb wielkiego bohatera według C. Norwida w "Bema pamieci żałobny- rapsod".

Zadaniem podmiotu lirycznego utworu Norwida jest opisanie pogrzebu wielkiego żołnierza- Józefa Bema. Pochowany on zostaje w bardzo uroczysty sposób. W ostatniej drodze towarzyszą generałowi nie tylko świecące gromnice i pochodnie, ale- jak na bojownika przystało- też otoczony wawrzynem miecz oraz sokół i koń. Znakiem wielkości chowanego bohatera są tez proporce oraz dźwięk trąb, który przypomina lament, płacz i łkanie. Na pogrzebie znajdują się tez panny żałobne, płaczki, które swoim zachowaniem wyrażają żal po stracie osoby, której pogrzeb się odbywa. Jedne wiec, schylając się i podnosząc, rozprowadzają zapach palących się kadzideł, drugie płaczą i zbierają łzy w specjalnie do tego celu przygotowane konchy, inne zaś, niewidome lub udające niewidome, szukają drogi, naśladując kogoś, kto idzie z wyciągniętymi rękami, chroniąc się w ten sposób przed stałą przeszkodą, następne natomiast wyrażają żal poprzez tłuczenie glinianych naczyń. Bohaterowi w jego ostatniej drodze towarzysza też, bijący w topory i tarcze chłopcy oraz pachołkowie.