Jesienią 1900 roku przyjaciel poety Lucjan Rydel poślubił wiejską dziewczynę Jadwigę Mikołajczykównę. Wesele odbyło się w Bronowicach pod Krakowem w rodzinnej wsi młodej. W tej epoce (Młoda Polska) istniało zjawisko tzw. chłopomani- inteligenci brali za żony chłopki, w związku z czym na weselu były różne warstwy społeczne. W lutym 1901 roku rękopis był już gotowy. 16 marca 1901 roku odbyła się premiera w teatrze w Krakowie. Od tego czasu nastąpił przełom w polskim teatrze.
W dramacie Wyspiańsiego mamy do czynienia z dwoma płaszczyznami- realistyczną i wizyjną (symboliczną). Pojawiający się tu chochoł to symbol uśpionego skrępowanego narodu polskiego, nie mogącego stanąc w obronie ojczyzny, ale niesie ze sobą również nadzieję.
Wyspiański w swoim dramacie pokazał także dwie warstwy społeczne- inteligencję i chłopów, którzy pomimo usilnych prób nie byli w stanie porozumieć się ze sobą. Chłopi bowiem domagali się udziałów w zyciu społecznym i politycznym, a inteligencja zaś była anachroniczna, skłonna do obrony martwej tradycji, bierna i niezdecydowana.