Humor i śmiech - myśli przewodnie twórczości I. Krasickiego.

Ignacy Krasicki wyśmiewa wady świata w "Bajkach" i "Satyrach". Bajka "Kruk i lis" za-wiera alegorię próżności i głupoty (kruk) oraz przebiegłości (lis). Autor śmieje się że "Bywa często zwiedzionym, kto lubi być chwalonym". "Dewotka" pokazuje fałszywą pobożność: "dama" odmawiając modlitwę biła swoją służącą. Pewnemu gospodarzowi skradziono groch rosnący przy drodze. Na drugi rok zasiał go wśród żyta, myśląc że zbiór będzie o wiele więk-szy. Przeciwnie - zniszczono mu i zboże, i groch. Krasicki wyśmiewa przesadną ostrożność i chęć zysku. Bajka "Szczur i kot" piętnuje ludzi pysznych i pewnych siebie. W satyrze "Pijaństwo" ukazany jest typ polskiej gościnności. Przeradza się ona w pijatykę, po której następuje pochwała trzeźwości. Dyskusję przerywa jeden z uczestników i idzie się napić. Au-tor wyśmiewa w "Żonie modnej" przejmowanie przez szlachtę obyczajów francuskich. Moda prowadzi do rozrzutności i wiedzie do zrujnowania. Poemat heroikomiczny "Monachomachia" demaskuje stan duchowny (zakon reformatorów i karmelitów); ich skłonność do pijaństwa i bójek. Krasicki prowadzi krytykę poprzez oksymorony: "święte próżniaki", "wielebne głup-stwo". Twierdzi ironicznie "Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, Śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych". Pomimo humoru Krasicki przedstawia świat, w którym do-minuje siła, przewrotność i głupota ("Jagnię i wilcy", "Malarze", "Wół minister") - jest on przygnębiający.