Subkultura młodzieżowa – „DRESIARZE”
Powszechnie znani na terenie całej Polski. Dresiarzy poznać można bardzo łatwo po dresach. Najczęściej są to spodnie, czasem też bluza lub buty sportowe. Kim są dresiarze? Dresiarzami najczęściej zostają osoby (głównie płci męskiej) bardzo zakompleksione. Obawa przed uznaniem za słabeusza sprawia, że dresiarz zrobi wszystko, by otoczeniu pokazać, jaki to on jest silny. Brak uwagi ze strony rodziców sprawia, że kandydat na dresiarza czuje się nic niewarty, szuka, wiec uznania wśród kolegów z podobnymi problemami. Problem ten dotyka zarówno rodzin… nowobogackich jak i patologicznych, dlatego Dresizm dotyka zarówno biedniejszych jak i bogatszych. Nie zależnie jednak od powodu i środowiska powtarza się pewna zależność: im groźniej wyglądają, ty bardziej czują się bezradnie wobec otaczającej ich rzeczywistości, czują się niekochani i niepotrzebni.
Dresiarzy można podzielić na kilka mniejszych grup:
1. Przestępcy. Złodzieje samochodów, to od nich wszystko się zaczęło. Również złodzieje jako pierwsi zaczęli nosić dresy Adidasa jako ubranie codzienne. Z czasem dołączyli do nich złodzieje innych profesji (np. Kieszonkowcy). Do grupy osób noszących dresy, na co dzień dołączyli kolejno przedstawiciele innych nielegalnych profesji jak alfonsi czy dealerzy narkotyków. W ten sposób dresy zaczęły być wiązane z typami spod ciemnej gwiazdy, z którymi lepiej by przeciętny śmiertelnik nie zaczynał. Szybko podchwycili to zakompleksieni i sfrustrowani młodociani. To prawdziwy dresiarze. Należą do drugiej grupy.
2. Dresiarze z przekonania. To są wspomniane wcześniej przypadki, gdy groźnym wyglądem ukrywa się słabe wnętrze. Poczucie bezradności przechodzące w strach często przeradza się w agresję. Poczucie siły niestety nie jest w stanie zdusić w świadomości, że ukryte pragnienia życia w spokoju i harmonii są prawie nieosiągalne. Tak, więc dresiarze z przekonania poszukują dobroci, życzliwości, niestety sami siejąc dookoła nienawiść, nie mają szans by te ukryte pragnienia zrealizować. Dresiarze z przekonania dzielą się na dwie grupy: zamożni i mniej zamożni. Pierwsi pieniądze na dresy i wszelkie akcesoria potrzebne do szpanowania dostają od bogatych rodziców. To właśnie zamożni dresiarze z przekonania noszą łańcuszki i wszelkiego rodzaju wisiorki z metali wartościowych. Dresiarze niezamożni pochodzą z rodzin patologicznych, nie jest obcy im alkohol, nie mają rodziny poza kumplami z podwórka i to im próbują zaimponować. Niezamożni dresiarze z przekonania raczej nie noszą zbędnych ozdób, przynajmniej na początku kariery dresiarskiej. Częściej od swoich zamożnych kolegów biorą udział w nielegalnych przedsięwzięciach, a to dlatego, że nie mają przypływu gotówki od rodziców. Gdy dresiarz z przekonania wkręci się w nielegalne interesy staje się przestępcą. Zamożni dresiarze z przekonania raczej nie wciągają się w nielegalne interesy dziedziczą biznes rodziców i żyją jak oni.
Dresiarze są subkulturą, ponieważ mają własny styl, wprowadzają do codziennego życia zmiany, które poprawiają ich warunki życia. Są szeroko rozpowszechnieni w Polsce i nie tylko, można ich spotkać w domu, przed blokami, w miejscach publicznych itp. Wśród dzisiejszej młodzieży można zauważyć przyszłych dresiarzy z przekonania.