Opracowanie powieści Juliusza Kadena-Bandrowskiego pt. "Generał Barcz"

Syn doktora Ernesta Barcza, w młodości bierze udział w walce o niepodległość Polski, „stał nieomal na czele robotniczej rewolucji”, był więziony przez Rosjan, walczył w Legionach; po dwóch latach nieobecności przedziera się z Rosji do kraju (był aresztowany przez bolszewików) i w 1918 r. jako pułkownik bierze udział w zwycięskich walkach z Ukraińcami o Przemyśl, wizytuje oswobodzony Kraków, a następnie zjawia się w Warszawie. Staje na czele ministerstwa, zostaje awansowany do stopnia generała i kieruje obroną kraju. Równocześnie walczy z niechętnym mu lewicowym gen. Dąbrową oraz prawicowym gen. Krywultem, udaremniając skierowany przeciw niemu zamach stanu. Jest typem mocnego człowieka, wybitnego męża stanu, odważnego, bezwzględnego, brutalnego (także w postępowaniu z kobietami), zręcznego w walkach personalnych o władzę, obdarzonego charyzmą i mającego ogromny wpływ na otoczenie. Interesuje go przede wszystkim władza i sprawy kraju: „Jego rzeczą były ramy proste, czyste, chirurgiczne, gładko wytknięte przez ciało Narodu w przyszłość...”. Dla polityki poświęca swe życie prywatne (m.in. odtrąca swą żonę Jadwigę), a nawet najbliższych mu ludzi (z powodów politycznych akceptuje śledztwo jego przeciwników przeciw oddanemu mu bez reszty pisarzowi Rasińskiemu). W postaci tej dopatrywano się literackiego portretu Józefa Piłsudskiego.

Maciej Urbanowski
Wydawnictwo Park