Czy Winicjusz może zaimponować współczesneu czytelnikowi?

Marek Winicjusz jest głównym bohaterem powieści H. Sienkiewicza pt. „Qvo vadis”. Jest to postać dynamiczna, zmieniająca się w trakcie powieści całkowicie.
Marek Winicjusz może zaimponować współczesnemu czytelnikowi, chociaż jest to postać fikcyjna żyjąca w bardzo odległych czasach. Postaram się udowodnić tę tezę poniższymi argumentami.

Pierwszą cechą Marka, która mogłaby zaimponować jest jego wygląd zewnętrzny. Nasz bohater był bardzo przystojny, miał szalone powodzenie u kobiet. Sienkiewicz tak charakteryzował wygląd tego młodzieńca: „...ze swymi zrośniętymi brwiami, przepysznyma oczami, smagłą cerą był jakby uosobieniem młodości i siły.”

Pomimo, ze wygląd zewnętrzny, uroda są niewątpliwie ważne, to jednak o człowieku świadczy przede wszystkim charakter.

Jeżeli mielibyśmy scharakteryzować Winicjusza ukazanego na początku powieści to z całą pewnością nie miałby on czym zaimponować nikomu. Jego charakter wykluczał liczenie się z drugą osobą (szczególnie jeżeli był to np. niewolnik czy cudzoziemiec), branie pod uwagę czyichś poglądów, rezygnacje z własnych przyjemności itd. Tym bardziej może u Winicjusza zaimponować siła woli i chęć zmiany własnego życia. Dzięki miłości do Ligi i kontaktowi ze świtem wartości chrześcijańskich, nasz bohater przeszedł całkowitą przemianę duchową. Stał się innym człowiekiem; odrzucił dawne przyzwyczajenia i poglądy, co naprawdę może zaimponować, bo było bardzo trudne.

Nawrócenie Winicjusza i jego przemiana miały źródła w zdolności bohatera do głębokiego i prawdziwego uczucia. Chodzi tu nie tylko o miłość do kobiety, ale i przede wszystkim o miłość do Boga i bliźniego- innego, czasem biednego i pogardzanego człowieka.

Ta cecha, czyli zdolność do prawdziwego i głębokiego uczucia, jest postawą, która u Winicjusza imponuje najbardziej.

Myślę, że zaprezentowane przeze mnie argumenty wystarczająco poparły tezę, ze Marek Winicjusz może zaimponować współczesnemu czytelnikowi siłą woli i zdolnością do prawdziwego uczucia.