Charakterystyka "Zośki" Tadeusza Zawadzkiego.

Tadeusz Zawadzki, nazwany przez kolegów "Zośka" jest jednym z bohaterów książki A.Kamińskiego "Kamienie na szaniec". Urodził się 24 stycznia 1921 r.,poległ 20 sierpnia 1943r. pod Sieczychami. Był harcmistrzem, drużynowym w okresie okupacji. odznaczony krzyżem Virtuti militari 5 klasy oraz dwukrotnie krzyżem Walecznych. Był pierwszym komendatnem Grup Szturmowych na terenie Warszawy, uzuskał stopień podporucznika AK.
Zośka był chłpcem o dziewczęcej urodzie, dlatego został tak właśnie przezwany. Miał twarz o regularnych rysach i delikatną cerę, blon włosy, niebieskie oczy i dziewczcęcy uśmiech. Urodę odziedziczył po matce.
Cechowała go delikantość, powściągliwość i nieśmiałość, dlatego był samotnikiem. Choć był koleżeński i cieszył się autorytetem, zawsze trzymał się trochę z boku, jedynie z Rudym szczerze się zaprzyjaźnił. Był bardzo przywiązany do rodziny, a szczególnie do matki. Traktował rodziców jak przyjaciół, razem omawiali różne problemy.
Zośka był urodzonym organizatorem i przywódcą. Posiadał dar skupiania na sobie uwagi otoczenia, chętnie go słuchano. Mądzrzy rodzice zadbali o to, by Zośa wyrósł na przewodnika, który ma na uwadze dobro innych, a nie wyłącznie własne cele.
Chłopak był niezwykle uzdolniony, posiadał wszechstronne zainteresowania. Nie poświęcał zbyt wiele czasu nauce, uczył się na czwórki. Szczególnie pasjonował go sport. Pisał również pamiętnik, co ukrywał przed kolegami w obawie przed wyśmianiem. Opisywał tam swoje uczucia i przeżycia, a także oraczającą go rzeczywistość.
Wielką wartoscią była dla niego Ojczyzna. Podczas okupacji podejmował wszelkich starań, aby pomóc w jej wyzwoleniu. Niestety swą wielką miłość i przywiązanie przyszło mu przypłacić życiem.
Zośka podczas swego krótkiego życia był autorytetem dla kolegów. Moim zdaniem dziś i dla nas powinien być wzorem do naśladowania.
Choć minęło wiele lat, ciągle możemy uczyć się od niego, jak "pięknie żyć i pięknie umierać".