Cele i zadania rozwoju dziecka

Cele i zadania w rozwoju dziecka

Z punktu widzenia pedagogiki najważniejsze cele mające na względzie rozwój dziecka to:
- ,,pogłębianie wiedzy o dziecku, głębsze poznanie dziecka: jakim ono jest, jakie cechy najczęściej powtarzające się posiadają dzieci znajdujące się w okresie rozwoju;
- zbadanie, jakie czynniki mają wpływ na rozwój zdolności, zainteresowań czy uczuć dziecka;
- zbadanie, jakie warunki życia wyznaczają określone cechy osobowości;
- organizowanie pracy na lekcjach tak, by dać uczniom możliwość pełnego ich rozwoju.”1

Teraz wymienię i krótko scharakteryzuje trzy podstawowe zadania w rozwoju dziecka:
1. ,,Nauczenie dziecka spostrzegania i spostrzegawczości;
2. Rozwijanie w dziecku procesu pamięci i myślenia;
3. Rozwijanie sfery emocjonalnej dziecka.”2

Dla młodszego wieku szkolnego charakterystyczny jest brak umiejętności dokładnego i wiernego spostrzegania. Pod wpływem nauczania i umiejętnego prowadzenia, spostrzeżenia dziecka stają się bardziej ukierunkowane, dokładne i trwałe. Dziecku należy pomóc w opanowywaniu wewnętrznej ,,techniki” spostrzegania, tj. w zdobyciu umiejętności i nawyków patrzenia, słuchania itp. Dokładność, a także trwałość dziecięcych spostrzeżeń zależy od tego, ile analizatorów w nich uczestniczy. Udział możliwie największej ich liczby zapewnia pełniejsze,

1 D. Dziedzic, Możliwości percepcyjne uczniów klas I – III, http: // republika. pl
/ dorad / możliwość. htm, 04 – 02 – 03, s. 4 z 5.
2 Tamże, s. 1 z 5.
dokładniejsze spostrzeganie i trwalsze zapamiętywanie. Aby spostrzeżenia
były wartościowe, należy aktywnie organizować proces spostrzegania. Wtedy wprowadza się obserwację. Sprzyja ona przyswajaniu przez dziecko wiedzy szkolnej i wiedzy o życiu, podnosi jego ogólny poziom umysłowy i kształtuje tak ważną cechę osobowości, jak spostrzegawczość. Ta z kolei powoduje powstawanie w charakterze dziecka takich właściwości, jak: dociekliwość, wnikliwość, badawczy stosunek do różnych dziedzin wiedzy ludzkiej i otaczającej rzeczywistości. W ścisłym związku z procesami spostrzegania i obserwacji występuje proces koncentrowania się. Uwaga dzieci nasila się i staje się trwalsza, kiedy przejawiają zainteresowanie, aktywność i umieją podejmować wysiłki.

Dziecko łatwiej i trwalej zapamiętuje to, co chce zapamiętać, co je interesuje, co jest dla niego przyjemne. W młodszym wieku dziecko zapamiętuje to, na co skierowana jest jego uwaga. Pod wpływem nauki szkolnej pamięć odznacza się coraz większą gotowością, giętkością, pojemnością i dokładnością. Rozwój pamięci przebiega w nierozerwalnym związku z rozwojem myślenia. Dzieci opanowują umiejętność prawidłowego wnioskowania, jeśli podstawę ich myślowych operacji stanowi działanie z konkretami i efektywne czynności. Obowiązkiem każdego nauczyciela jest organizowanie pracy na lekcjach tak, aby dać uczniom możliwość pełnego ich rozwoju.

Na rozwój dziecka duży wpływ wywiera sfera emocjonalna. Ulega ona przeobrażeniom w kierunku coraz większej intelektualizacji oraz rozwoju uczuć wyższych: przyjaźni, koleżeństwa, miłości, ideałów piękna, dobra, sprawiedliwości itp. Im dziecko starsze, tym bardziej panuje nad emocjami. Zdolne jest też do przeżywania dłużej trwających stanów emocjonalnych lub nastrojów uczuciowych, powstałych pod wpływem zdarzeń istotnych dla jego potrzeb.