Nizina Chińska

Nizina chińska to aluwialny, równinny obszar obejmujący wschodnią część Chin, tak zwane Chiny Monsunowe, ograniczone od północy i zachodu pasmami górskimi Płaskowyżu Lessowego a od południa łańcuchem niskich gór Hujjang-ho, w których najwieksza atrakcją stanowi jedna z najbardziej malowniczych na świecie form rzeźby krasowej. Zajmuje ona powierzchnię ok. 300000 km. kwadratowych . Została ona utworzona w plejstocenie z osadów naniesionych przez rzekę Huang-ho.
Panuje tam klimat pośredni podzwrotnikowy o odmianie monsunowej. Jest w miarę ciepło. Temperatura w styczniu sięga ok. +5 C* a w lipcu ok +30 . Opady w styczniu siegają od 50 do 100 mm a w lipcu od 100 do 200 mm.
Przeważają gleby lessowe, które są bardzo urodzajne. Rolnicy jednak nie mogą ich zasobów w pełni wykorzystać ponieważ utrudniają to piaski i błota. Teren jest podmokły a na obszarze niziny chińskiej prowadzone są prace na wielką skalę, mające na celu uchronienie ludzi przed klęska częstych powodzi.
Na licznych bagnach zachowała sie pierwotna roślinność takie jak wiecznie zielone lasy liściaste. Na terenie niziny chińskiej znajduje się niezwykle gęsta sieć rzek, którą tworzą rzeki: Huang-ho, Huaj-ho oraz mniejsze rzeki stanowiące ich dorzecza. Znajduje się tu również najdłuższy na świecie kanał o nazwie Jun-ho , który w przełożeniu na polski oznacza Wielki Kanał. Ma on 1728 km długości i został zbudowany w VII w.
Na terenie niziny chińskiej położone są takie miasta jak Pekin, Tiencie, Kaifeng oraz Cingtao. Nietrudno się wiec domyślić ze obszar ten jest gęsto zaludniony.
Głównie uprawia się tam bawełnę, pszenicę, orzeszki ziemne, soja, kukurydza i proso. Surowiec, który jest najczęściej wydobywany to węgiel kamienny i ruda żelaza.