Ja jako świat- kolejne etapy dzieła stworzenia

Ja jako świat- kolejne etapy dzieła stworzenia

Od początku mojego istnienia byłem sam. Niewidziałem nic. Otaczała mnie tylko przerazająca ciemność przeobrażająca się w otchłań. Było bardzo chłodno. Czułem się taki samotny. Byłem zrospaczony ale nigdy nie traciłem nadziei.
Przez to całe użalanie się nad sobą zapomniałem o istnieniu Boga, który przyszedł mi z pomoca. Najpierw byłem przerażony, ponieważ nie miałem pojęcia do czego Bog zmierza, jednak zaufałem mu. I wtedy zaczęło się coś dziać. Z ciemności wyłoniła się jasność. To w prawdzie niewiele, ale bardzo się ucieszyłem. Następnie wyraźnie niebo oddzieliło się od ziemi. Nie wiedziałem co si dzieje, ale byłem pewien, że jest to dobre. Kiedy Bóg oddzielał lądy od wód byłem oniemiały. Uśmiechałem się, co wcześniej było żadkością, jednak mój uśmiech nie trwał długo bo poczułem delikatne mrowienie. Niepokój ogarnoł móje myśli, na szczęście ten stan szybko minoł, ponieważ spostrzegłem, iż z ziemi wyrastają rośliny. Lądy pokryły się zarówno małymi, różnobarwnymi kwiatami jak i potężnymi i dającymi soczyste owoce drzewami. Moje serce zaczynało bić coraz szybciej, coraz żywiej. Sprawiało wrażenie jakby miało lada chwila eksplodować. Myślami nie chciałem wracaćdo tego, co było kiedys , bo to co działo się teraz było naprawdę cudowne. Powstało słońce i księżyc, co z kolei dało noc i dzień. Moja dusza przepełniła się radością , kiedy usłyszałem śpiew ptaów. Odgłos ten nieustawał, ale dochodziły nowe dzwięki, z których zdawało się słyszeć stukot końskich kopyt oraz ryk lwa. Cała ziemia tętniła życiem. Była przeogromna ilość różnych stworzeń, Zacznając od skrzydlatego ptactwa, poprzez pływające morskie zwierzęta, przez dzikie zwierzęta i bydło oraz zwierzęta pełzające, a kończąc na człowieku. Człowiek był wyjatkowym stworzeniem. Został stworzony na obraz i podobioeństwo boże, oraz miał władzę nad zwierzętami.
To niesamowite jak wielkie jest słowo boże. Bóg mówił i działo się według Jego slowa. Przez długi czas przyglądałem się zachowaniom bożych stworzeń. Moją szczególną uwagę przykuły istoty ludzkie. Może to dziwne, ale Uświadomiłem sobie, że ja też mam uczucia i potrafię kochać. Bardzo szybko pokochałem, to co podarował mi sam Bóg. Teraz jestem bardzo szczęśliwy, bo wiem, że nie jestem sam i wreszcie czuję się komuś potrzebny. Z całych sił wierzę w to, że uczucie niepotrzebnego nikomu pustelnika, zmierzającego do nikąd odejdzie w zapomnienie.


ILka®