Nie szata zdobi człowieka

Nie szata zdobi człowieka. Więc w czym tkwi jego wartość? Czy współcześni ludzie oceniają innych po wyglądzie? Postaram się to przemyśleć i wyrazić własne zdanie na ten temat.

Ponieważ dzisiejsza młodzież zwraca wiele uwagi na marki ciuchów i rzeczy, których używają, już od wieku dorastania przyswajają sobie myśl, że godni uwagi są ci, którzy noszą ubrania z logo znanej firmy. Każdy młody człowiek chce być tolerowany w swoim towarzystwie, więc stara się mieć oryginalne, a co za tym idzie, drogie rzeczy. Nie ważne jest, czy rodziców stać na taki wydatek, czy też nie. Każdy wiele by zrobił, by zostać przyjętym do jakiegoś grona, ponieważ to dużo znaczy dla nastolatków.

Ja jednak doszłam do nowego wniosku: „Nie szata zdobi człowieka, lecz otwiera wiele drzwi”. Taka myśl przyszła mi do głowy, ponieważ wiem jak to jest naprawdę. Jeżeli do pracy zgłoszą się dwie dziewczyny: jedna będzie ubrana luźnie lub sportowo i będzie posiadała niezwykłą wiedzę, druga zaś ubierze się elegancko, jednak jej doświadczenie będzie marne, to pracę dostanie ta, która lepiej się zaprezentowała zewnętrznie. To oczywiste, gdyż przeważnie najpierw ceni się ubiór, a potem kompetencje.

Nie wiem dlaczego, ale wiele ludzi protestują przeciwko subkulturom. Rozumiem, jeśli nie podoba im się to, że niektórzy skini chodzą i demolują co popadnie. Jednakże nie potrafię dostrzec sensu w potępianiu hipisów czy osób słuchających muzyki techno. „Dzieci kwiaty” – jak potocznie mówi się na hipisów, nie są już tak bardzo rozprzestrzenioną kulturą jak 30 lat temu, ale nie robią nikomu krzywdy wyznając swoje zasady. To, że ubierają się bardzo naturalnie, nie oznacza, że są nienormalni. Po prostu szanują naturę i dziękują za to, co od niej dostali. Młodzież słuchająca techno też nie jest grupą wysłaną przez szatana. Ubierają się w taki sposób, jaki sami stworzyli. Może dla ludzi postronnych jest to dziwaczny strój, jednak każde grono ma swoje zasady. Wiele osób twierdzi, że techno wprowadza w stan ogłupienia, co moim zdaniem, nie jest prawdą. Ja, pisząc tę rozprawkę, także słuchałam techno i wcale nie wydaje mi się, ażeby moja praca była głupia czy bezsensowna.

Gdyby ludzie chcieli bardziej przyjrzeć się tym „odmieńcom”, za których uważają osoby, które wyznają własne zasady i zachowania, to mogli by wiele się od nich nauczyć. Gdyż nie sztuką jest patrzenie na czyjś ubiór, a zajrzenie w jego wnętrze. Dlatego apeluję, abyśmy byli bardziej otwarci na nowe osoby i chcieli je poznać, niż mieli siedzieć w zamkniętej grupce współtowarzyszy.

Podsumowując, sądzę, iż nie szata zdobi człowieka, lecz nie każdy tak uważa i, choć zgadza się z tym stwierdzeniem, wcale się do niego nie stosuje.