Napisz czy zgadzasz się ze zdaniem historyka Wojciecha Roszkowskiego, który napisał: „ Dzieje społeczeństwa radzieckiego w latach dwudziestych i trzydziestych to przedziwne połączenie utopii nowego świata, entuzjazmu i heroizmu, z głębokim zni

Odpowiedź na to pytanie wydaje się być jednoznaczna, aczkolwiek pojawia się kilka wątpliwości, które trzeba wyjaśnić. Bolszewicy w swoich działaniach kierowali się (a przynajmniej tak głosili) ideą współpracy rolników i robotników, a także równością jednych i drugich. W swych działaniach nie zawsze jednak kierowali się dobrem ogółu, ale zazwyczaj klasy robotników, a rolnicy musieli ciężko pracować i niemal za bezcen oddawać na rzecz robotników w miastach swoje płody rolne i bydło. Takie faworyzowanie klasy robotniczej miało jednak swoje dobre strony. Dzięki ich ciężkiej pracy, której ogrom dzięki propagandzie znali w kraju wszyscy, możliwy był rozwój przemysłu ciężkiego i stały wzrost gospodarczy. Jednak rozwój gospodarczy można było osiągnąć na dużą skalę jedynie poprzez bezwzględne wykorzystanie ludzi i zasobów materialnych, a gdy się to komuś nie podobało albo został uznany za wroga takich działań, był umieszczany obozach pracy przymusowej, tzw. łagrach.
Z czasem nastąpił spadek płac robotników w miastach, a tym samym standard życia ich rodzin zmniejszył się. Stalin postanowił kosztem rolników, którzy mięli za darmo oddawać żywność, zaopatrywać nią miasta. Jednak okazało się, że nie wszyscy chłopi chcą się poddać jego woli i mieli rację. Przecież każdy powinien mieć prawo do sprzedaży płodów swojej ciężkiej pracy gdzie mu się podoba i za ile mu się podoba. Wprowadzono kolektywizację rolnictwa, która miała pozwolić na stałe otrzymywanie dostaw żywności w ilościach, które połączone gospodarstwa rolne zadeklarowały. Jednak chłopi masowo buntowali się i stawiali zaciekły opór, przez wywożono ich na wschód i południe kraju, a także do obozów pracy, gdzie wskutek ciężkich warunków i głodu umierali. Pozwoliło to na objęcie ziemi, zwierząt i maszyn należących wcześniej do bogatych chłopów w ręce urzędników partyjnych i biednych chłopów. Dlatego doszło do sytuacji, w której sytuacja robotników nie tylko nie uległa poprawie, ale gwałtownie się pogorszyła, tak jak i innych klas społecznych w całym kraju. Wszędzie panował głód, nędza i choroby. Wskutek kolektywizacji rolnictwa i związanych z nią represji życie straciło co najmniej 5 – 7 milionów ludzi.
Mimo że przemysł ciężki rozwijał się, można stwierdzić, że spowodowało to jedynie pogorszenie sytuacji w społeczeństwie. Gdyby komuniści widzieli, że przymusowa praca, likwidacja wolnego rynku czy odbieranie żywności rolnikom do niczego nie prowadzą i zaniechawszy takich działań, inaczej rozbudowywali przemysł (nie kosztem rolników), mogliby osiągnąć zadowolenie społeczne i rozwój gospodarczy.
Komuniści zlikwidowali bezrobocie, zapewniali emeryturę, stałą płacę, bezpłatną naukę, mieszkania, służbę zdrowia, umożliwiali również korzystanie z dóbr kultury. Jednak należy zauważyć, że występowało często bezrobocie ukryte, za zarobione pieniądze nie można było nic kupić, gdyż podaż nie była dostosowywana do popytu, a kultura nie propagowała nic, prócz wizerunku nieomylnego i wspaniałego Stalina. Mimo ze standard ludzi wydawał się być wyższy w porównaniu do okresu sprzed rewolucji, to jednak społeczeństwo żyło w ciągłym strachu przed wszechobecną służbą bezpieczeństwa NKWD i tajną policją. Wszechobecna propaganda wyznaczała kierunek myślenia obywateli, ich cele i dążenia, a wszelkie odstępstwa od przyjętej przez komunistów normy były przez nich karane zsyłkami do obozów pracy, w których umierali. Stalin nie dopuszczał do świadomości istnienia odmiennych poglądów niż jego. Stosował represje wobec zwykłych obywateli, ale i represje w formie wielkiej czystki politycznej wewnątrz swojej partii, gdyż pojawiły się w niej obawy co do prowadzonej przez niego polityki. Ich konsekwencją masowych represji było znaczne osłabienie większości instytucji państwa (głównie armii) oraz uzyskanie przez NKWD faktycznego prymatu nad partią bolszewicką.
Po przeanalizowaniu wszystkich argumentów popierających przytoczoną tezę, które przeważały nad tymi, które jej nie popierały, jednoznacznie utwierdzam się we wcześniej posiadanym przekonaniu i zgadzam się ze zdaniem historyka Wojciecha Roszkowskiego. Jaki system komunistyczny był, mogliśmy się przekonać na własnej skórze, gdyż na nieszczęście panował on w naszym kraju od zakończenia wojny, aż do 1989r. Wszyscy dobrze wiemy, że nic dobrego nie przyniósł. Ludzie mało wykwalifikowani pracujący w nadmiernie rozbudowanym przemyśle ciężkim, nie umieją znaleźć zatrudnienia w innych dziedzinach gospodarki, a mówienie przez starszych ludzi, że „za komuny było dobrze” nie ma podstawy i uzasadnienia ekonomicznego. Ukryte bezrobocie i produkcja nie dostosowana do popytu powodowała, ze nic nie można było kupić posiadając dużo pieniędzy, jedynie złodziejom żyło się dobrze, gdyż dużej ilości zakładów przemysłowych należących do państwo można było dużo ukraść, w rezultacie znów traciło na tym państwo.