Jan III Sobieski żył w latach 1629-1696, król polski od 1674 roku; syn Jakuba, kasztelana krakowskiego, i Teofili Daniłowiczówny, wojewodzianki ruskiej.
W latach 1646-1647 podróżował po Francji i Niderlandach, gdzie zapoznał się szczególnie z wojskową sztuką inżynieryjną; od 1648 walczył jako dowódca chorągwi pod Zborowem, Beresteczkiem, Żwańcem i Ochmatowem.
W roku 1656 dowodził własnym pułkiem, sześciotysięcznym tatarskim oddziałem posiłkowym w bitwie warszawskiej ze Szwedami; w 1665 ożenił się z Marią Kazimierą d’Arquien; w tym też roku został marszałkiem koronnym.
W roku 1667 przeprowadził kampanię przeciw wojskom tatarsko-kozackim, zakończoną zwycięską obroną Podhajec, po której mianowany został hetmanem wielkim koronnym; po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668, zwolennik wyboru Kondeusza, protegowanego Ludwika XIV, na tron polski;
W 1671 odniósł zwycięstwa nad Tatarami pod Bracławiem i Kalnikiem; w1672 Turcy wystąpili z całą swą potęgą przeciwko Polsce, oblegali i zdobyli Kamieniec Podolski, podeszli pod Lwów, Jan nie dysponował siłami, które mógłby przeciwstawić dwustutysięcznej armii sułtana Mehmeda IV.
W roku 1686 Jan III Sobieski zawarł z Rosją pokój wieczysty; należał do najwybitniejszych wodzów Rzeczypospolitej, umiał wykorzystać wszystkie rodzaje wojsk na polu walki.
Jan III Sobieski żył w latach 1629-1696, król polski od 1674 roku; syn Jakuba, kasztelana krakowskiego, i Teofili Daniłowiczówny, wojewodzianki ruskiej.
W latach 1646-1647 podróżował po Francji i Niderlandach, gdzie zapoznał się szczególnie z wojskową sztuką inżynieryjną; od 1648 walczył jako dowódca chorągwi pod Zborowem, Beresteczkiem, Żwańcem i Ochmatowem.
W roku 1656 dowodził własnym pułkiem, sześciotysięcznym tatarskim oddziałem posiłkowym w bitwie warszawskiej ze Szwedami; w 1665 ożenił się z Marią Kazimierą d’Arquien; w tym też roku został marszałkiem koronnym.
W roku 1667 przeprowadził kampanię przeciw wojskom tatarsko-kozackim, zakończoną zwycięską obroną Podhajec, po której mianowany został hetmanem wielkim koronnym; po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668, zwolennik wyboru Kondeusza, protegowanego Ludwika XIV, na tron polski.
W 1671 odniósł zwycięstwa nad Tatarami pod Bracławiem i Kalnikiem; w1672 Turcy wystąpili z całą swą potęgą przeciwko Polsce, oblegali i zdobyli Kamieniec Podolski, podeszli pod Lwów, Jan nie dysponował siłami, które mógłby przeciwstawić dwustutysięcznej armii sułtana Mehmeda IV.
W roku 1686 Jan III Sobieski zawarł z Rosją pokój wieczysty; należał do najwybitniejszych wodzów Rzeczypospolitej, umiał wykorzystać wszystkie rodzaje wojsk na polu walki.