Teoria porządku naturalnego i produktu czystego fizjokratów

Koncepcja porządku naturalnego wywodzi się z filozofii Kartezjusza i Malenbranche’a oraz z poglądów głoszonych przez przyjaciół Quesnaya – encyklopedystów. Przyroda rządzi się swoimi prawami, które człowiek poznaje w procesie doświadczenia, w kontakcie z naturą i za pomocą rozumu. Jednostka ludzka ma znaczny obszar wolności działania, ograniczony warunkami praw naturalnych człowieka. Przez „wolność” należy rozumieć możliwość zastanowienia się w celu podjęcia rozumnej decyzji na rzecz działania lub jego zaniechania. Ogólna idea wolności w procesie gospodarowania opiera się na dodatkowym kryterium, w swej istocie – materialistycznym. Oto: „...prawo naturalne człowieka jest to prawo do rzeczy przynoszących mu pożytek”, i które jest on w stanie uzyskać dzięki swojej pracy. Właściwe korzystanie z wolności oznacza czyny zgodne z porządkiem naturalnym i prawami przyrody. Na takim fundamencie filozofii porządku naturalnego oparli fizjokraci trzy kolumny wolności: osobistej wolności jednostki ludzkiej, „świętej” własności prywatnej i wolności gospodarczej.
Teoria produktu czystego głosi, że tylko w rolnictwie zachodzi proces otrzymywania nadwyżki ponad wyłożone nakłady. Natura – ziemia, nie targuje się z farmerem o to , co mu jest niezbędne, ale dostarcza produkt fizyczny większy od jego wydatków i kosztów utrzymania. Co więcej, nadwyżka ta utrzymuje nie tylko farmera, lecz także całe społeczeństwo. Sama ziemia, bez nakładów, też daje produkt, ale zwykle jest ona skąpa i daje niewiele. Nakłady podnoszą naturalną urodzajność gleby i można dowieść, że są one także produktem ziemi – natury.