Recenzja przedstawienia "Wigilie Polski" B. Wachowicz.

RW dniu 6 stycznia razem z koleżankami i kolegami ze szkoły wybrałem się do Teatru Wielkiego na przedstawienie pod tytułem „Wigilie polskie”. Już kilka dni wcześniej słyszałem zarówno pozytywne jak i negatywne opinie na temat tej sztuki, jednak postanowiłem nie słuchać opinii innych i nie wyciągać pochopnych wniosków, a ocenić ją dopiero po obejrzeniu spektaklu.

Całość trwa około trzech godzin (wliczając w to 15 minutową przerwę), tak więc mogłoby się wydawać że to długo, jednak widzowi ten czas upływa bardzo szybko. Przedstawienie prowadzi pani Barbara Wachowicz. W bardzo fachowy, a zarazem przystępny sposób ukazuje ona problematykę przedstawienia. Oglądający słuchając tego co mówi ma wrażenie, że zwraca się bezpośrednio do niego. Pani Barbara ukazuje postacie dwóch wybitnych polskich poetów: Adama Mickiewicza oraz Juliusza Słowackiego. W międzyczasie przedstawia również starszego brata Adama Mickiewicza – Franciszka, który miał wielki wpływ na twórczość Adama. W porządku chronologicznym ukazuje ich życie. Aktorzy recytują wybrane utwory i trzeba przyznać, że robią to bardzo dobrze. Są oni świetnie przygotowani. Całość zorganizowana jest z wielkim rozmachem. W przedstawieniu biorą udział dwa profesjonalne chóry. Jeden to chór Teatru Wielkiego w Poznaniu, natomiast drugi to chór „Akord”. Obydwa perfekcyjnie wykonują wszystkie kolędy polskie, zarówno te bardzo jak i mało znane. Swoim śpiewem wprowadzają nas w „wigilijny” klimat spektaklu tak, że widz bez problemu wczuwa się w atmosferę widowiska. Należy również wspomnieć, że w spektaklu występują nasi koledzy z poznańskich szkół. Pomimo że nie mają oni jeszcze obycia ze sceną, grają w sposób bardzo realistyczny i nie okazują zdenerwowania. Ale nie tylko oni, ponieważ biorącym udział w sztuce harcerzom z ZHP i ZHR również nie można niczego zarzucić. Nie ulega wątpliwości fakt, że cały zespół przygotowujący spektakl podchodzi do swojej pracy bardzo poważnie. Zarówno narrator (czyli p. Barbara) jak również chóry i aktorzy biorący udział w przedstawieniu są w najwyższym tego słowa znaczeniu profesjonalistami.

Reasumując, należy podkreślić, że „Wigilie polskie” są sztuką wartą obejrzenia. Jest ona bardzo dobrą lekcją patriotyzmu, ponieważ ukazuje postawy młodzieży współczesnej Mickiewiczowi. Pokazuje ich dążenia i pragnienia. Dzięki niej dowiadujemy się również wielu rzeczy o poetach, ich rodzinach, życiu i twórczości. Tak więc bez żadnych zastrzeżeń mogę polecić ten spektakl zarówno tym, którzy chcą utrwalić swoje wiadomości o polskich poetach XIX w., jak i tym, którzy chcą dowiedzieć się czegoś o stosunkach społecznych wówczas panujących. Jestem w pełni przekonany, że nikt nie będzie żałował pieniędzy na nią