Czy Winicjusz może zaimponować współczesnej młodzieży?

Dziś, gdy nie ma już autorytetów i ze świeczką należałoby szukać osób, które mogłyby stać się dobrym przykładem dla młodzieży, ja, za taką uznaję Marka Winicjusza z powieści "Quo Vadis" H. Sienkiewicza. Odpowiednia argumentacja będzie, mam nadzieję, mocną stroną tej pracy.
Myślę, że pierwszym i najważniejszym argumentem jest fakt, iż znał on dwie strony "medalu życia". Poznał dobry-chrześcijański i zły-rzymski styl życia i godne podkreślenia jest to, że umiał wybrać dobro i powiedzieć stanowcze NIE, gdy naokoło wszyscy mówią TAK. Asertywnośc młodego Patrycjusza jest warta pozazdroszczenia.
Ważną jest rzeczą, iż był… człowiekiem, gdyż autor idealizuje nam jego postać. Na szczęście po zachowaniach Marka w początkowych rozdziałach książki wywnioskować można, że "nic, co ludzkie nie jest mu obce". Następuje jego przemiana z rozwydrzonego, butnego młodziana o żołnierskich manierach w troskliwego romantyka, którego postawa wobec otaczającego go świata zmienia się o 360 stopni. Jest to przykład, że nawet najgorsze zło da się "nawrócić" do czynienia dobra.
Również trzeba zauważyć, iż dzisiejsza młodzież upatruje idoli w postaciach barwnych i dynamicznych. Niewątpliwie taką jest Winicjusz. I moim zdaniem byłby w stanie zainteresować swoją osobą niejednego z naszych rówieśników. Wątpię, że szare, nieciekawe postacie, z "co niektórych" książek dałyby radę pociągnąć za sobą rzesze młodych ludzi… Marek po prostu był odpowiednim człowiekiem na odpowiednim miejscu.
Podsumowując, Winicjusz mógłby zaimponować dzisiejszej młodzieży jako przykład młodzieńca: asertywnego, umiejącego dokonać słusznego wyboru i takiego, którego problemy i sposoby ich rozwiązania nie straciły nic na aktualności. Za to należy mu się nasz podziw.