Dokonaj analizy wybranego dzieła Michała Anioła i Leonardo da Vinci. Twórczość którego jest ci bliższa?

Podchodząc do opisywanego tematu zadałem sobie pytanie: "czy ja naprawdę mam jakiekolwiek pojęcie o dziełach artystów zawartych w temacie?". Odpowiedź nasunęła mi się niemal natychmiastowo: "jestem zielony jak wiosenna trawka". W takich okolicznościach doedukowanie z książek tematycznych było nieuniknione.

Renesans we Włoszech:

'MALARSTWO'

W malarstwie ważną rolę odegrały badania nad perspektywą, proporcjami, mechaniką ruchów i anatomią ciała ludzkiego (przedstawienia aktów, czyli nagich postaci). Zapoczątkowało to kierunek cechujący zwrot ku naturze, oparty na realistycznej obserwacji. Dominowała tematyka mitologiczna i religijna, często temat religijny był tylko pretekstem do przedstawienia życia współczesnego. Rozwinął się też portret. W tle obrazów zaczął pojawiać się krajobraz. Artyści dążyli do bryłowego odtworzenia postaci w trójwymiarowej przestrzeni, ich prawidłowego ustosunkowania do tła. Konsekwentnego ujęcia światła w obrazach (m.in. wprowadzenie łagodnie rozproszonego światła). Kompozycja była raczej statyczna oparta na trójkącie. Prowadzono doświadczenia w zakresie technik malarskich, przechodząc do stosowania tempery do malarstwa olejnego. Rozwinęło się także malarstwo ścienne (głównie fresk), które zdobiło wnętrza kościelne i pałacowe.

'RZEŹBA'

Wzorem dla rzeźbiarzy renesansowych były antyczne posągi bogów i bohaterów. Dążyli oni do wiernego, realistycznego przedstawienia ludzkiego ciała w idealnych proporcjach. Nie powielali jednak dzieł starożytnych. Tworzyli własne, oryginalne rzeźby, często o doskonalszych formach artystycznych. Materiałem używanym powszechnie był kamień, głównie marmur, wykonywano również odlewy z brązu. Często tworzono popiersia portretowe, posągi konne, akty i przyścienne nagrobki niszowe oraz płaskorzeźby.



Wybrałem rzeźbę "PIĘTA" Michała Anioła.

Michał Anioł (1475-1564) urodził się w wiosce Settignano niedaleko Florencji, w skromnej rodzinie szlacheckiej. Był nieugiętym, najbardziej niezależnym
twórcą wszystkich czasów. Żył długo i twórczo do ostatniej chwili. Ludzkość nie wydała drugiego, podobnego mu uniwersalnością geniusza na polu rzeźby, malarstwa, architektury i poezji.

Pięta (z włoskiego- miłosierdzie) - cierpienie Matki Chrystusa; innymi słowy Michał Anioł w opisywanej rzeźbie, swą mistrzowską ręką, ujął temat zmarłego Jezusa i opłakującej go Maryi.

W ciągu wielu wieków powstała ogromna ilość dzieł sztuki. Część jest dziełami opartymi o teksty Pisma Świętego. Michał Anioł w rzeźbie z Bazyliki św. Piotra w Rzymie, temat opłakiwania ujął inaczej niż inni artyści. Jego „Pięta” jest pełna harmonii i elegancji. Rzeźbiarz precyzyjnie opracował marmurową powierzchnię, stworzył piękne realistyczne postacie, z których emanuje ciepło, łagodność i spokój. Chrystus sprawia wrażenie śpiącego, jego ciało swobodnie spoczywa na kolanach matki. Na twarzy Maryi rysuje się smutek i zaduma, ale jej twarz jest równie młoda jak twarz syna. Być może artysta sugeruje tu symboliczną jedność niezmiennej opiekuńczej matki, której nie dotyka czas, matki, która jest jednocześnie Madonną z Dzieciątkiem i Mater Dolorosa.

Rzeźba robi na mnie ogromne, niepowtarzalne wrażenie. Moje odczucia co do tego dzieła są jednoznaczne. Wielce współczuję Maryi i chciałbym być tam z nią i umieć ją pocieszyć, móc powiedzieć by nie martwiła się śmiercią ukochanego syna, ponieważ odchodzi on do najmiłosierniejszego ze wszystkich ojców.
Gdy patrzę na tę pełną smutku a zarazem piękną rzeźbę mam wrażenia jak gdybym był cierpiącą Maryją. Ogarnia mnie smutek i czuję ucisk w sercu.



Leonardo da Vinci żył w latach (1452-1519). Był, obok Michała Anioła, największym geniuszem odrodzenia. Nie było niemal rzeczy, ani zjawiska, któremu nie poświęciłby uwagi i nie próbował zgłębić rządzącego nimi prawa. Najważniejsze z dziedzin, którymi się zajmował to : astronomia, anatomia (np.„Studium proporcji ludzkiego ciała”, 1492), botanika (np.”Studium lilii”, 1506), architektura, dokonywał odkryć, na przykład jak funkcjonuje ludzkie oko, interesował się prawami ruchu wody, wymyślił frezarkę i łożysko kółkowe, kołowrót, strój dla nurka, czołg, rower, obmyślił system składanych mostów i fortyfikacji nie do sforsowania przez nieprzyjaciela, badając działanie prądów powietrznych wymyślił i wypróbował przyrząd do latania i tak dalej. Był architektem, rzeźbiarzem, malarzem, odkrywcą nowych zasad malowania obrazu.

Portret Mony Lisy wywarł na mnie niezłe wrażenie i dlatego go wybrałem. Jestem pełen podziwu dla kunsztu i mistrzostwa Leonarda da Vinci. W perfekcyjny sposób oddał on za pomocą pędzla kobiece piękno. Im dłużej przyglądałem się portretowi tym bardziej fascynował mnie i zaciekawiał tajemniczy i inspirujący uśmiech Giocondy. Ogólnie obraz podoba mi się, chociaż mam pewne zarzuty do tła i sukni kobiety. Chętnie pojechałbym do Luwru zobaczyć go w pełnej okazałości na żywo.

Na pierwszym planie widać postać kobiety w swobodnej pozie do połowy postaci, w sile wieku, ledwie widoczny, błąkający się uśmiech na twarzy, niezbyt urodziwa . Włosy nieufryzowane, skromna suknia, ręce złożone, ciało w półobrocie, oczy patrzą prawie wprost na widza, spokojne powłóczyste spojrzenie migdałowych oczu, delikatne brwi, subtelne niewielkie usta, zaokrąglone kształty ciała.

W drugim planie nieco baśniowy, górski, skalisty krajobraz. Brunatno-zielone skały, kręte ścieżki spowite mgłą.
Między postacią kobiety a groźnym krajobrazem nie ma kontrastu. Rozproszony
światłocień. Subtelna gra światła i cienia. Rozproszone światło ślizga się po twarzy Giocondy , zatapia w cieniu partie krajobrazu w tle, stapia barwy i odległości , niweluje ostre kontury , modeluje kształty;

Treść obrazu stanowi postać kobiety, Mony Lisy La Gioconda, florenckiej patrycjuszki, która na obrazie fascynuje wieloznacznie interpretowanym tajemniczym uśmiechem. W tle ukazany jest obraz górski, najprawdopodobniej uchodzący jako wynik studiów górskich Leonarda.

Leonardo unikał symboli , bo unikał tajemnic, a raczej dążył do ich rozwiązania. Uśmiech Giocondy to wdzięk i życie w połączeniu z młodością. Obraz jest symbolem kobiecości.

Namalowany przez Leonarda da Vinci w latach 1503-1506, uznawany za jeden z najsłynniejszych obrazów w dziejach sztuki i będący pierwszym portretem nowożytnym.


Twórczość Michała Anioła jest mi bliższa ze względu na niebywały perfekcjonizm, enigmatyczne skonsternowanie emocji które wyrażały jego postacie. Jego geniusz artystyczny i niebywała realistyczność swych dzieł przyćmiewa innych artystów. Wielu zada mi pytanie: "Czemu akurat to dzieło i ten artysta"?.. Odpowiem: "...rzeźba Michała Anioła jest ujmująca i pełna zadumy. W mojej opinii oprócz tego, że jest najpiękniejszym plastycznym dziełem chrześcijańskim, jest najznakomitszą rzeźbą kultury europejskiej okresu renesansu"... Można powiedzieć że niejednokrotnie identyfikuje się z postaciami ujętymi w niektórych dziełach Michała Anioła, a emocje którymi jestem wówczas targany są nie do opisania, a jednak o właśnie te odczucia na pewno chodziło artyście...

Leonardo da Vinci w mojej skromnej ocenie, choć faktem jest że do krytyka sztuki jest mi daleko, nie ujmuje w swych dziełach tego czego potrzebuje i dostrzega moja dusza. Ta sztuka udała się natomiast drugiemu geniuszowi sztuki - Michałowi Aniołowi.




BIBLIOGRAFIA:

Larousse – Encyklopedia Powszechna, MUZA S.A. , Warszawa, 2003
Michał W. Ałpatow – Historia Sztuki, t.III, Arkady, Warszawa, 1977
Sztuka Świata, t. V, Arkady, Warszawa, 1992
Galeria w Luwrze, Arkady, Warszawa, 1976
Galeria Narodowa w Londynie, Arkady, Warszawa, 1971
Katalog Grafiki w Ermitażu, Leningrad, 1961
Maria Rzepińska – Siedem wieków malarstwa europejskiego, Ossolineum, Wrocław, 1986