Hermes - historia życia

Hermesa urodziła Maja, córka Tytana Atlasa, w której zakochał się Zeus.

Parę godzin po narodzinach niemowlak poczuł potężny głód. Miał ochotę na mięso pieczone w ognisku, a nie na mleko matki. Chwilę później zerwał pieluchę, wyskoczył z kołyski i uciekł z groty. Gdy dotarł do Tesalii, zakradł się do obory króla Admeta i uprowadził pięćdziesiąt sztuk bydła. Jakiś czas później stwierdził, że trzeba wrócić do matki. Ukrył bydło w bezpiecznej kryjówce i wrócił. Zaraz po tym jak Hermes wrócił do kołyski, do groty wpadł Apollo. Rankiem zauważył zniknięcie bydła. Natychmiast poznał, kto jest sprawcą. Maja, nic nie wiedząc o czynie swojego dziecka, mówiła, że jest niewinny. Apollo nie dał się zwieść. Razem z Hermesem udali się na Olimp do Zeusa. Wtedy wszystko się wydało. Syn opowiedział jak było. Skończyło się na tym, że musiał oddać bydło.

W drodze powrotnej do domu bohater zaczął grać na kiterze, którą sam zrobił. Apollo był zachwycony i postanowił oddać bydło za nią.
Od czasu kradzieży do Hermesa przylgnęła opinia złodziejaszka. Jednak wkrótce zaskarbił sobie sympatię wszystkich Olimpijczyków. Zeus uczynił go swym posłańcem i nadwornym herildem.

Był to bóg bardzo życzliwy dla ludzi. Opiekował się wędrowcami zagubionymi na bezdrożach, kupcom pomagał w handlu. Hermes nauczył ludzi wielu rzeczy. Zawsze wiedział pierwszy o wszystkim, co działo się na ziemi i w podziemiu. Syn Mai, jak każdy, miał swoje ulubione zajęcie. Było to pasterstwo.

Zakochał się w Dryope. Został ojcem tęgiego syna. Dał mu imię Ereschiton. Później bogowie zamienili jego oblubienicę w kwiat lotosu.
Syn Hermesa był inny niż wszyscy. Cały był porośnięty sierścią, miał ogon, rogi i kopyta kozła. Był to Pan, król leśnych uroczysk. Ojciec zaniósł go na Olimp, aby Hebe nakarmiła go ambrozją i napoiła boskim nektarem.

Jednak wolał on zwykłe życie niż luksus, jaki miał zapewniony na Olimpie. ereschiton nie miał szczęścia w miłości. Umarł jako kawaler.

Hermes zakochał się w Afrodycie. Pewnego razu, gdy zażywał kąpieli zobaczył w źródle mieszkankę tej krynicy, nimfę Salantis. Zakochała się w nim tak mocno, że poprosiła o grób, aby ich nie rozdzielali od siebie i połączyli ze sobą na zawsze. Bogowie wysłuchali jej. Hermes i Salmatis stopili się w jedną istotę posiadającą wdzięki obojga. Istota ta nazywa się hermafrodyta.