List (wiersz Niepewność)

Warszawa. 20.IV.1825r.
Mój Drogi!

Twój list przeczytałam z mocnym biciem serca. Chyba nigdy go nie zapomnę! Myślałam o nim kilka dni, aż w końcu postanowiłam napisać do Ciebie!
Jesteś moim najlepszym przyjacielem i od początku naszej znajomości widziałam, że niepewnie i ostrożnie podchodziłeś do naszej przyjaźni. Z czasem jednak oswoiłeś się, zacząłeś do mnie przychodzić, tylko nie zwierzałeś mi się, jak prawdziwej przyjaciółce. I to właśnie dało mi do zastanowienia. Wiesz, że w dzień pracuje, więc nie mam czasu, ale po całych, długich nocach nie mogąc zasnąć, rozmyślam o tym i o tobie! Zastanawiałam się, dlaczego akurat tak jest, ale niestety nic nie wymyśliłam. Ty żyłeś swoim życiem, a ja swoim! Spotykaliśmy się od czasu do czasu. Te chwile wspólnie spędzone były dla mnie czymś pięknym, ale nie potrafiłam tego nazwać!
Aż pewnego pięknego dnia znalazłam czerwoną kopertę, nie wiem, kto ja zostawił, ale pomyślałam, że to do mnie. Podniosłam, usiadłam w fotelu i czytałam. Potem rozpłakałam się, i nie mogłam ochłonąć! Zrozumiałam wtedy, że Ty masz taki sam problem jak ja, również nie potrafisz powiedzieć, co czujesz!
Mijały dni, wzięłam urlop w pracy! Zaszyłam się w fotelu przy kominku i całe dnie rozmyślałam! Byłam rozklejona, nie potrafiłam się pozbierać! Chciałam być sama tylko z tym pięknym wierszem, którego do końca nie mogłam zrozumieć! Wtedy doszłam do wniosku, że taką postawą nic nie zdziałam! Wytyczyłam sobie argumenty przemawiające za tym, że to tylko i przyjaźń oraz takie mówiące o tym, że to już miłość! W końcu zrozumiałam, że jestem zauroczona twoją osobą, ale nie potrafię sprecyzować uczuć, tak jak ty!
Mam w sercu cichą nadzieję, że czas pokaże nam rozwiązanie tych rozterek uczuciowych, ale na razie pozostajemy w dalszej niepewności! Pozdrawiam cię gorąco!

- Twoja Przyjaciółka

P.S. Wiedz, że zawsze możesz na mnie liczyć. Już nie mogę się doczekać kolejnego spotkania!