Miejsce poety romantycznego wśród spraw narodowych. Rozwiń myśl w oparciu o utwór "Testament mój" J. Słowackiego.

Wiersz został napisany na przełomie 1839-1840. Jest on osobistym wyznaniem poety, próbą podsumowania jego życia i twórczości. Utwór ma formę testamentu adresowanego do najbliższych przyjaciół, a za ich pośrednictwem do całego narodu. Życie poety podobnie jak innych ludzi tego okresu było pełne cierpienia i rozterek. Słowacki wraca się do odbiorców testamentu podkreślając swoją łączność z jednostką ludzką.

"Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem wami
Nigdy mi, kto szlachetny nie był obojętny"

Podmiot liryczny mówi ,że żył z narodem i dla niego:

"póki okręt walczył-siedziałem na maszcie
A gdy tonął-z okrętem poszedłem na dno"

Nie pozostawił jednak po sobie żadnego potomka, a tym samym następcy poetyckiego. Poeta czuje się spełniony wobec narodu. Prosi przyjaciół o oddanie serca matce, a o przekazanie pokoleniom, że poświęcił całą swoją młodość dla ojczyzny, służył jej zawsze swoją poezją, zarówno w jej dobrych, jak i złych chwilach oraz o kontynuowanie jego dzieła oświecania narodu. Słowacki pozostawia żywym nakaz służby Polsce. Uważa, że jego celem na ziemi jest budzenie poprzez poezję nadziei na odzyskanie wolności, podtrzymywanie ducha i woli walki.

"Lecz zaklinam-niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec"