Teoria i metodyka rekreacji- rekreacja osób starszych i niepełnosprawnych

REKREACJA OSÓB STARSZYCH I NIEPEŁNOSPRAWNYCH



REKREACJA FIZYCZNA I PSYCHICZNA= TERAPEŁTYCZNA
Rekreacja terapeutyczna – rekreacja osób niepełnosprawnych jest profesjonalnie kierowaną działalnością ukierunkowaną na spełnienie potrzeb osoby, która cierpi na jakąś chorobę lub niepełnosprawność ograniczającą korzystanie z zajęć wolnego czasu w sposób pełny.

Turystyka jako forma rekreacji w koncepcji rehabilitacji osób niepełnosprawnych traktować należy nie tylko jako przedłożenie lub wzbogacenie form terapii ruchowej lub zajęciowej, lecz jako środek pobudzania i rozwijania zaintersowań poznawczych oraz możliwości uczestnictwa w życiu społecznym

Aby ludzie niepełnosprawni mogli uprawiać turystykę, należy;
-zapewnić kadrę instruktorską
-udostępnić sprzęt turystyczny dostosowany do rodzaju inwalidztwa
-przygotować i udostępnić bazę turystyczną
-odpowiednio dostosować protezy
-uczestników przygotować kondycyjnie i psychicznie
-dbać o to, aby przez udział w turystyce uprawiający ją odzyskali wiarę w swoje możliwości uczestniczenia w życiu ludzi pełnosprawnych
-zabiegać oto, aby środowisko nie stwarzało barier dla pełnego uczestnictwa

UTRUDNIENIA OGRANICZAJĄCE UDZIAŁ NIEPEŁNOSPRAWNYCH W REKREACJI
Bariera urbanistyczna
Bariera architektoniczna
Bariery natury psychicznej
Nadopiekuńczość
Nieprzychylność środowiska
Brak bazy i fachowych kadr
Wysoki koszt uczestnictwa w różnych formach rekreacji
Bariery komunikacyjne
Niedobór sprzętu dostosowanego do potrzeb niepełnosprawnych

Cele rekreacji osób niepełnosprawnych
Cel leczniczy jako kontynuacja programu leczenia i usprawnienia
Cel biologiczny [ruch niezbędny do życia człowieka]
Cel anatomiczno-fizjologiczny [zapobieganie przykurczom i zanikowi mięśni]
Cel higieniczno-zdrowotny [hartowanie organizmu]
Cel wychowawczo-psychologiczny [kształtuje postawę wobec społeczeństwa i pozytywne cechy charakterologiczne]
Cel hedonistyczny [udział w kulturze fizycznej musi dawać zadowolenie, rehabilitacja jest monotonna a turystyka to zmienia]
Cel społeczny [powrót do zdrowia a co za tym idzie powrót do pracy i do całokształtu życia społecznego]

Zasady prowadzenia działalności rekreacyjno-turystycznej
Forma, dyscyplina turystyczna musi być właściwie dobrana do rodzaju niesprawności, do charakteru dysfunkcji, być zgodna z wytyczonym programem rehabilitacji.
Należy uwzględnić zainteresowania, osobowość, możliwości finansowe, miejsce zamieszkania, oraz potrzeby wynikające z celów rehabilitacji
Uprawianie turystyki nie może stwarzać zagrożenia zdrowia uprawiającym ją ludziom i otoczeniu
Uprawianie turystyki kwalifikowanej ma pozwolić na odzyskanie wiary w siebie
Środowisko nie powinno stwarzać barier psychicznych, utrudniających uprawianie turystyki
W turystyce osób niepełnosprawnych i inwalidów należy odpowiednio dawkować obciążenia wysiłkowe

REKREACJA LUDZI STARSZYCH
Przed podjęciem działalności rekreacyjnej z ludźmi w starszym wieku warto poznać sylwetkę psychosomatyczną człowieka w tym wieku.
Test Snarskiego [obowiązkowy spacer-marsz]
Poznanie wyników testu Snarskiego jest ważne dla efektywnego kierowania ich działalnością
Wszelkie postacie wysiłku fizycznego pod okresową kontrola lekarską

Zmiany zachodzące w organizmie u osób w starszym wieku
zmiany w korze mózgowej[ rozległe zmiany miażdżycowe, jedno lub wielo ogniskowe, które rzutują na poziom intelektu. Działalność analizatorów wzrokowych, słuchowych,dotykowych, ruchowych i innych ulegają zaburzeniu lub obniżeniu]
zmiany narządów ruchu[osteoporoza kręgosłupa, bóle grzbietowo-lędźwiowe,miednicy,zmiany zwyrodnieniowe stawów]
zmiany układy ruchu
bierna postawa spowodowana niedowidzeniem i niedosłuchem

Dobór obciążeń wysiłkowych
Ustalanie obciążenia na podstawie samopoczucia, apetytu, snu, chęci do pracy
Obowiązywać musi hasło – lepiej o jeden krok za mało niż za dużo
3)Im starszy człowiek ty bardziej indywidualny dobór zajęć i obciążenia