Człowiek pierwotny

Linia człowiekowatych, inaczej hominidów, oddzieliła się od linii małp człekokształtnych przypuszczalnie 4 - 5 milionów lat temu. Na podstawie dowodów kopalnych możemy nakreślić ogólne kierunki ewolucji człowieka, brak jednak dowodów, by wyciągnąć ostateczne wnioski.

Na podstawie EWOLUCJI pradzieje można podzielić na cztery wielkie epoki:
- starszą epokę kamienną - paleolit - epoka kamienia łupanego (4 mln - 9 tys. p.n.e.),
- młodszą epokę kamienia - neolit - epoka kamienia gładzonego (6-7 tys. - 1850 p.n.e.),
- epokę brązu (1850 - 800 r.p.n.e.),
- epokę żelaza (od ok. 800 r.p.n.e.)

W paleolicie pojawiły się pierwsze istoty człekokształtne, tzw. AUSTRALOPITEKI. Miały one ponad metr wzrostu, wyprostowaną postawę i dłonie podobne do ludzkich. Pierwszym hominidem, który odznaczał się tyloma cechami ludzkimi, że można było go zaliczyć do tego samego rodzaju co współczesnego człowieka, był Homo habilis (człowiek zdolny). Jego mózgoczaszka, mająca 650 cm³, była bardziej pojemna niż mózgoczaszka australopiteków. Ów pierwszy człowiek pojawił się 1,9 mln lat temu i przetrwał jako gatunek ponad pół miliona lat. Po etapie australopiteka, a po nim człowieka zręcznego pojawił się HOMO EREKTUS, CZYLI CZŁOWIEK WYPROSTOWANY. Prowadził on osiadły tryb życia, umiał rozniecić ogień, posługiwał się narzędziami kamiennymi, zwanymi PIĘŚCIAKAMI. W rozwoju cywilizacji ogromną rolę odegrał proces komunikacji między ludźmi.człowiek stosował pewne znaki o symbolicznym znaczeniu. Ludzie pierwotni znali również technikę rysunku "pierwszego kroku do znalezienia graficznej formy zapisu myśli i mowy, a więc powstania pisma". Zmiany ewolucyjne, zaczynające się od najdawniejszych człowiekowatych do współczesnego człowieka, przejawiają się w pewnych właściwościach szkieletu i czaszki. W porównaniu ze szkieletem małp człekokształtnych szkielet człowieka pokazuje wyraźne różnice, które pokazują naszą zdolność do przyjęcia wyprostowanej postawy i poruszania się na dwu nogach. Innym ważnym kierunkiem ewolucji człowieka było powiększenie się rozmiarów mózgu w stosunku do wielkości ciała.

Człowiek wyprostowany był praprzodkiem gatunku HOMO SAPIENS - CZŁOWIEKA ROZUMNEGO. Pozostawił po sobie liczne ślady w dolinie Neandertal w Niemczech, stąd jego nazwa NEANDERTALCZYK. Posługiwał się mową i doskonalił obróbkę narzędzi, opiekował się słabszymi. Polował na mamuty, co wymagało dyscypliny i organizacji. Człowiek na początku istnienia pień intelektualnego rozwoju pozyskiwał żywność wyłącznie dla potrzeby chwili, aby zabezpieczyć głód. Żywność i jej pozyskanie oprócz naturalnego instynktu rozmnażania było podstawowym zajęciem plemion pierwotnych.

Ostatni etap w rozwoju człowieka to HOMO SAPIENS SAPIENS, CZYLI CZŁOWIEK ROZUMNY WŁAŚCIWY. Człowiek ten rozwinął nowe techniki łowieckie, używał strzał o kamiennych grotach i sieci. Pojawiły się łuki, bumerangi, sierpy, harpuny, prymitywne namioty ze skóry, budowle z błota i z trzciny, pierwsze rzeźby, malowidła i wierzenia religijne.

Z neolitem związane są początki rolnictwa (prymitywna uprawa roli i hodowla zwierząt), doskonalenie narzędzi, wynalazek tkactwa i garncarstwa, doskonalenie broni, żarna, piece chlebowe oraz przejście na stałe do osiadłego trybu życia. Zmiany te nazwano REWOLUCJĄ NEOLITYCZNĄ. Ze względu na niski stopień rozwoju intelektualnego