Ksztaltowanie sie władzy ludowej na ziemiach polskich w latach 1944-1948

Temat pracy: „ Kształtowanie się Władzy Ludowej na ziemiach Polski w latach 1944 -1948”

Dokonując przewrotu politycznego komuniści korzystali z efektów rewolucji społecznej. Odwoływali się do ambicji niewykwalifikowanych robotników i chłopów, którym umożliwiali awans społeczny, dawali bezpieczeństwo materialne i władzę, żądając w zamian ślepej wiary i posłuszeństwa. Wśród komunistów zdarzali się ideowcy, wierzący w realizację prze nowy system sprawiedliwości społecznej, choć nie chcący dostrzegać wyrządzanej niesprawiedliwości.
Drugim instrumentem „władzy ludowej” był przymus. Pod koniec 1947 roku Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego liczyło ok. 200 tys. A 40 tys. Stanowili cywilni agenci i urzędnicy. W Prokuraturze i Sądownictwie przeprowadzono czystkę , prawników zastępowano ludźmi szkolonymi pobieżnie na przyspieszonych kursach partyjnych. Odrębne miejsce w aparacie terroru stanowiła Milicja Obywatelska dowodzona przez Generała Franciszka Jóźwiaka, oraz Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej. Równie wojsko biorąc udział w walce z podziemiem, odgrywało rolę aparatu przymusu. Dopełni wkłady brakowało jedynie komunistom całkowitej likwidacji podziemia, eliminacji PSL i planowanego połączenia partii socjalistycznych.
Z okazji przyjęcia Małej Konstytucji Sejm ogłosił amnestię. Mimo szerokiej reklamy nie objęła ona większości skazanych. Przed wejściem amnestii w życie z rozkazu ministra bezpieczeństwa Radkiewicza wykonano wiele wyroków śmierci na osobach , które podlegały ułaskawieniu. Po aresztowaniu prezesa Trzeciego Zarządu Głównego WiN Kwiecińskiego, organizacje próbował odbudować Czwarty Zarząd Główny Łukasza Cieplińskiego. Działały tez niedobitki PPS- WRN oraz grupy narodowców. Wysłannicy z zachodu usiłowali odtworzyć Delegaturę Rządu RP, zostali oni jednak aresztowani. Na Pomorzu istniał Mobilizacyjny ośrodek Wileńskiego Oddziału AK w łacności z rządek Wojska Polskiego będącego na emigracji. W czasie kwietniowej amnestii ujawniło się 51 tysięcy osób , co częściowo rozładowało podziemie. Z więzień zwolniono 25 tysięcy osób, jednak wkrótce ponownie znalazły się tam tysiące aresztowanych działaczy niepodległościowych. W połowie 1947 roku komuniści przyznali się do przetrzymywania 21 tysięcy więźniów politycznych. W rzeczywistości było ich więcej.
Z ideami i poglądami, które głosiła PPR (Polska Partia Rolnicza), godziły się inne partie i stronnictwa demokratyczne oraz wielu działaczy antyhitlerowskiego ruchu oporu. Z inicjatywy właśnie tej partii utworzyli oni w styczniu 1944 r. Krajową Radę Narodową; jej przewodniczącym został Bolesław Bierut. KRN powołała Armię Ludową, w skład której weszły oddziały i grupy GL oraz innych demokratycznych organizacji podziemnych (Bataliony Chłopskie - BCH). W szeregach AL, pod dowództwem Michała Żymierskiego-Roli, walczyło 50-60 tys. partyzantów, wśród których przeważali robotnicy i chłopi. W całym kraju tworzono w podziemiu rady narodowe - wojewódzkie, powiatowe, miejskie i gminne.
KRN i terenowe rady narodowe organizowały walkę zbrojną i kierowały działalnością.
Od nowa zorganizowano tak ważne ogniwa władzy państwowej, jak :
–Milicję Obywatelską (MO);
–Organy służby bezpieczeństwa publicznego;
Złożone one były z robotników i chłopów, wraz z wojskiem ludowym ochraniały państwo ludowe oraz stały na straży jego bezpieczeństwa, pilnowały porządku i ładu publicznego. Równocześnie zostały przeprowadzone daleko sięgające zmiany w stosunkach społeczno-gospodarczych kraju. Do najważniejszych z nich należały:
– reforma rolna ;
– nacjonalizacja (unarodowienie) podstawowych gałęzi gospodarki narodowej;
W tym czasie siły lewicy Polskiej na czele z PPR przystąpiły do organizowania nowych władz – APARATU PAŃSTWA LUDOWEGO. Najwyższą władzą ustawodawczą, do czasu przeprowadzenia wyborów do Sejmu w styczniu 1947 r., stała się Krajowa Rada Narodowa na której czele stanął prezydent. Do KRN weszli przedstawiciele partii robotniczych - PPR i odrodzonej PPS, SL, SD oraz innych demokratycznych stronnictw politycznych, związków zawodowych, organizacji młodzieżowych i społecznych. W województwach, powiatach, miastach i gminach zaczęły działać rady narodowe, złożone z delegowanych przez partie polityczne i organizacje społeczne przedstawicieli. Rady Narodowe ,zaś kontrolowały działalność poszczególnych organów administracyjnych.. Kształtując terytorium odrodzonej Polski w nowych granicach, państwo ludowe przystąpiło do wykonywania zapowiedzianych w czasie wojny i okupacji oraz w Manifeście Lipcowym PKWN reform Społeczno- Ustrojowych.
Dnia 6 września 1944 r. PKWN wydał dekret o przeprowadzeniu REFORMY ROLNEJ.
Na mocy tego dekretu (uzupełnionego później innymi aktami ustawodawczymi) państwo skonfiskowało dobra poniemieckie oraz majątki ziemskie tych właścicieli, którzy posiadali więcej niż 50 hektarów użytków rolnych. Reforma rolna zmieniła gruntownie oblicze wsi polskiej. Zniknęli wielcy właściciele ziemscy - obszarnicy. Ponad 800 tys. rodzin robotników rolnych i biednych chłopów otrzymało ziemię, nowe gospodarstwa. 250 tys. gospodarstw przydzielono dodatkowe grunty Z reformy rolnej i osadnictwa skorzystało ponad 1 mln rolników.
W podziale ziemi obszarniczej chłopom pomagali robotnicy. Wielu działaczy robotniczych pracowało jako pełnomocnicy reformy rolnej. Partia i związki zawodowe wysyłały na wieś brygady robotnicze, które wraz z chłopami dzieliły ziemię.
Odbudowa i rozwój przemysłu w następnych latach spowodowały, że wielu mieszkańców wsi znalazło pracę poza rolnictwem. Przemiany w Polsce Ludowej przyniosły ludności wiejskiej, zwłaszcza młodzieży, wiele dobrego. Poprawiły jej sytuację materialną, zlikwidowały brak ziemi i nadmiar rąk do pracy, umożliwiły naukę zawodu, przejście do innych warsztatów pracy.
Drugą podstawową reformą była NACJONALIZACJA PRZEMYSŁU, transportu, banków. Robotnicy w czasie działań wojennych zabezpieczali swe zakłady pracy od zniszczeń, a po wyzwoleniu podejmowali natychmiast pracę nad ich odbudową oraz uruchomieniem produkcji. Przedsiębiorstwa opuszczone przez właścicieli zostały na żądanie robotników przejęte pod zarząd państwowy. W latach od 1944 do 1945 większość dużych i średnich zakładów przemysłowych była zarządzana przez państwo przy współudziale załóg robotniczych.