Polityka konkurencji – jakie zadania ma w niej państwo, a jakie przedsiębiorstwo

Rozważania na powyższy temat należy rozpocząć od zdefiniowania słowa konkurencja. Konkurencja to podstawowy fundament wolnego rynku. Zakłada ona wolność współzawodniczenia ze sobą podmiotów gospodarczych na wszystkich obszarach produkcji, handlu i usług. Konkurencja występuje zarówno na rynkach lokalnych, krajowych jak i międzynarodowych. Współczesna konkurencja cechuje się głównie specjalizacją nawet w ramach pojedynczego asortymentu dóbr - i w ten sposób konkurowanie o miejsce na rynku.
Dla przedsiębiorstw oznacza to ciągłą walkę o klienta poprzez cena a także jakość oferowanych dóbr i usług. Powoduje to konieczność zawierania sojuszy i porozumień, fuzji między wielkimi nawet przedsiębiorstwami i rozwój nowych form integracji gospodarczej, co określono "szaleństwem połączeń", a dominują tu Stany Zjednoczone, gdzie na początku lat 90. powstała koncepcja tzw. wirtualnej korporacji. Oznacza ona przede wszystkim kompleksowość działań. Jest to rodzaj tymczasowej sieci niezależnych firm - dostawców, klientów, a nawet rywali - połączonych technologią informatyczną, współuczestniczących w rozwoju technologii, podziale kosztów udostępniających własne rynki, a co więcej - nie posiadających jednego ośrodka zarządzającego ani nie zintegrowanych pionowo. Korporacja rozpada się po osiągnięci swego zadania. Jest to na obecną chwilę najlepszy przykład jak konkurencja mocno oddziałowuje na gospodarkę. Z moich powyższych rozważań można wysnuć tezę, że głównym zadaniem przedsiębiorstwa jest rozwój, opierać ma on się na zdobywaniu nowych klientów poprzez poprawę jakości produkowanych dóbr czy wykonywanych usług jak i redukcję kosztów co przekłada się na obniżenie cen. Najlepszą drogą wiodącą do tego celu jest specjalizacja.
Zupełne inne zadania w polityce konkurencyjności ma państwo. Rządy powinny prowadzić politykę konkurencji opierającą się głównie na takich elementach jak:
 rozwój szeroko rozumianych czynników produkcji /edukacja, nakłady na badania, rozwój infrastruktury gospodarczej/
 unikanie bezpośredniej interwencji w koszty funkcjonowania przedsiębiorstw /np. przez rynek walutowy/
 wdrażanie wysokich standardów technicznych, ekologicznych i innych,
 ograniczenie współpracy między konkurentami i polityka antymonopolowa /.zapobieganie nadmiernemu łączeniu się firm/,
 proinnowacyjna polityka w zakresie innowacji, zasobów ludzkich i środków trwałych,
 znoszenie ograniczeń administracyjnych w działalności gospodarczej,
 dążenie do otwartej gospodarki i zapewnianie otwartych gospodarek zewnętrznych


Na podstawie badań stwierdzono, że żaden kraj nie może być konkurencyjny w każdej dziedzinie, konkurencyjność się zdobywa a nie posiada, dlatego też rola państwa w polityce konkurencyjności jest nie do przecenienia. Rozsądna polityka gospodarcza kraju rozumiana głownie jako kierowanie się kryteriami konkurencyjności gospodarki prowadzi do szybkiego wzrostu gospodarczego, a polityka inna niż promująca konkurencyjność prowadzi często do długotrwałych stagnacji gospodarczych.