Sonet

Sonet - Mickiewicz przekształcił średniowieczną formę sonetu reprezentowaną przez Dantego i Petrarcę i stworzył cykl „Sonety krymskie".
Utwór „Stepy akermańskie" ukazuje podróż podmiotu lirycznego przez step - „przestwór oce-anu". Początkowo koncentruje się on na niebie; gwiazdach i Dniestrze. Po zapadnięciu zmro-ku odbiera świat innymi zmysłami - słyszy „ciągnące żurawie", „kędy się motyl kołysa na trawie". Nie spełnia się jego nadzieja na usłyszenie głosu z ojczyzny.
„Burza" ukazuje walkę żywiołów z załogą statku. Pasażerowie są przerażeni. Tylko jeden człowiek jest obojętny wobec chaosu, który przypomina burzę uczuć, jaka musiała rozgrywać się w jego duszy. Jest to postać romantyczna, w młodości targana uczuciami - teraz zrezygnowana, zmęczona wewnętrzną walką, nie jest w stanie reagować na niebezpieczeństwo.
W sonecie „Bakczysaraj" Mickiewicz zawiera obraz opustoszałego miasta, które przed wiekami było stolicą Girajów. Miasto obrasta roślinność, która powoduje zniszczenie. Autor odwołuje się do biblijnych „głosek Baltazara" - tajemniczego napisu zwiastującego rozpad królestwa i śmierć władcy. Opisuje fontannę haremu, która opiera się działaniu czasu i przyrody. Okazuje się, że człowiek ma ograniczoną władzę nad naturą. Poeta daje wyraz kryzysu wartości uznanych przez ludzkość wiecznymi - „miłości, potęgi i chwały".
W sonecie „Ajudah" podmiot ukazuje obraz spienionych fal uderzających o skały. Pozostawiają na piasku „muszle, perły i korale" - symbolizują duszę młodego poety. Przyroda stanowi tło dla rozważań na temat poznania świata. Poeta do niektórych „Sonetów" wprowadza postać Mirzy - wykształconego mahometanina oraz Pielgrzyma - kierującego się wartościami duchowymi.