Dualizm polityczny i gospodarczy USA w XVIII I XIX wieku

Dualizm - istnienie obok siebie dwóch odmiennych zjawisk

W Ameryce ludzie żyli od ponad 10000 lat (ok. 100 rozmaitych plemion) zanim przybyli pierwsi koloniści europejscy. W połowie XVIII wieku istniało trzynaście kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej. Złączyły one swe siły z Anglikami, by pokonać Francuzów, ale potem zażądały prawa do samodzielności. Kolonie protestowały przeciwko płaceniu angielskich podatków, gdyż nie miały z nich żadnych korzyści i żadnego prawa do decydowania, jak mają być wykorzystane. Zdecydowały się na wypowiedzenie „wojny ekonomicznej”, zaprzestały płacenia podatków i wprowadziły zakaz sprzedaży wszystkich towarów angielskich oprócz herbaty. W 1775 roku amerykańscy demonstranci starli się
z wojskami brytyjskimi. Walki trwały do 1781 roku - kolonie wygrały. Ameryka stała się wolna. W 1787 roku konstytucja ugruntowała republikański system rządów, realizowany przez prezydenta, Kongres i Sąd Najwyższy. Byłe kolonie połączyły się w Stany Zjednoczone Ameryki Północnej.
Gospodarki stanów północnych i południowych rozwijały się w odmienny sposób. Na północy ziemia była uprawiana przez wolnych osadników; istniały tam szybko rozwijające się miasta przemysłowe. Stany południowe opierały się na pracy czarnych niewolników, zatrudnionych w wielkich latyfundiach. Północ górowała nad Południem zdecydowanie
w większości ważnych dziedzin. Jankesi byli zdecydowanie mocniejsi gospodarczo. Obejmowali bowiem prawie cały przemysł włókienniczy, a co ważniejsze metalurgiczny
i wydobywczy. W posiadaniu Północy znajdowały się wszystkie bogactwa naturalne niezbędne w tamtej sytuacji: węgiel, miedź, żelazo. Południowcy nie mieli hut na swoim terytorium, a import z Europy był całkowicie kontrolowany przez Północ. Przewaga
w transporcie też leżała po stronie Północy. Tutaj połączenia kolejowe były bardzo gęste. Praktycznie wszędzie można było dojechać pociągiem. Fakt ten pomagał w szybkim przegrupowaniu wojsk, a także pomagał w dobrym i szybkim gospodarowaniu surowcami przemysłowymi. Na Południu sieci kolejowe były słabo rozwinięte, znajdowały się tylko
w okolicach największych miast. Transport tam był znacznie wolniejszy. Terytorialna
i ludnościowa przewaga leżała także w rękach Północy. Politycy Północy pod wodzą prezydenta Abrahama Lincolna dążyli do zniesienia niewolnictwa - nie było na nie miejsca
w kraju wolności. Dążenia te były powodem wybuchu wojny domowej (1861 - 1865),
w której zginęły miliony ludzi, lecz idea wolności dla wszystkich zwyciężyła.