Eksponowana pozycja cesarza jako organizatora widowisk pozostawiała nieco pola do działania innym, ale ich uprawnienia podlegały stałej kontroli. W 22r. p.n.e. August zarządził, że tylko pretorzy (najwyżsi obok konsula) mogą urządzać igrzyska. Jednak 15 lat później, jego następca-Klaudiusz w obawie o popularność jaką cieszą się ci urzędnicy, przeniósł przywilej na mniej znaczących kwestorów.
Organizator (editor) pokazów przeżywał swoje momenty chwały. W czasie widowisk miał prawo nosić insygnia wysokiego urzędnika. Wynosił też znaczne korzyści z patronatu, oferując bowiem wiele miejsc bezpłatnie, część odnajmował z zyskiem lub traktował jako swój wkład do robót publicznych.
Wybierani corocznie urzędnicy miejscy, duumwirowie i edylowie, urządzali pojedynki gladiatorskie; najwystawniejszych oczekiwano jednak od quinqennales, wybieranych co 5 lat, którym powierzano szczególne funkcje religijne. Wybitna rola wśród organizatorów igrzysk przypadała kapłanom miejskim.
Organizator pokazów mógł zakupić gladiatorów albo mógł ich skompletować na jeden występ: można ich było wynajmować na godzinę. Jednak zwykle zlecano trenerowi - kierownikowi rekrutacje gladiatorów i nadzór nad większością lub nad całą grupą. Te podejrzane i często lżone kreatury nazywano lanistami (lanistae) - nazwa prawdopodobnie etruska, przywołująca na myśl słowo lanius tj rzeźnik. Utrzymując własnym kosztem oddział gladiatorów (familia), kupując ich i wymieniając organizując widowiska dla zysku, lanista był infamisem , obrzucanym obelgami, poza nawiasem społeczeństwa.
Przeczytaj podobne teksty
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.