Felieton pt. Gdzie się człowiek spieszy tam sie diabeł cieszy.

Wynalazki doby XX wieku, tj. samochody, czy też samoloty zmniejszyły odległości istniejące od wieków miedzy ludźmi. Czas przemieszczania się znacząco się skrócił, a standard podróży stanął na bardzo wysokim poziomie. Wydawać by się mogło, że dzięki temu ludzie przestaną żyć w ciągłym pośpiechu, ponieważ zyskają dodatkowo sporo czasu zaoszczędzonego na podróży. Tak jednak się nie stało. Okazało się bowiem, że ludzie zaczęli przemieszczać się nad wyraz często, co jeszcze zwiększyło tempo ich życia. Pośpiech jest ciągłym "towarzyszem" człowieka w jego codziennych obowiązkach. Zawsze będziemy mieli "masę spraw na głowie i to bez względu na to ile mamy czasu. Ciągle pojawiają się kolejne, mniej lub bardziej ważne powinności. Zdaje się już logicznym, że w czasach telefonu komórkowego i Internetu wręcz nie ma szans na spokojne, beztroskie życie.
Ale czy to aby prawda?

Pośpiech najczęściej "idzie w parze" ze stresem, którego nadmiar w życiu człowieka jest bardzo szkodliwy. Zawały serca, czy choroby mające swoje podłoże na tle nerwowym to tylko nieliczne z najgroźniejszych chorób cywilizacyjnych XX i XXI wieku. Problemy te dotykają coraz to większej liczby mieszkańców naszej planety. Często nie dosypiamy. Obciążamy nasz organizm coraz większą, a z czasem wręcz niewykonalną ilością obowiązków. Zadania te, po prostu nas przerastają i najzwyczajniej w świecie, przestajemy być w stanie je wykonywać. Powinniśmy jednak starać się podejmować pracę na miarę swoich indywidualnych możliwości, spełnienia zawodowego. Należy pamiętać, że nie nad ludzkie siły, każdy człowiek ma jakieś granice wytrzymałości, zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Praca ponad siły osłabia nasz organizm i tylko pomaga w szybszym "przeniesieniu się na łono Abrahama". Chciwszy dłużej posłużyć społeczeństwu, powinniśmy się trochę oszczędzać. Informacyjny zgiełk i nieustanny pośpiech sprawiają też, że człowiek bardzo często staje się zdolny do różnorakich, bynajmniej nieracjonalnych zachowań.

W dzisiejszym świecie, poważnym zagrożeniem stają się również rozterki natury psychologicznej i duchowej. Aspekty kulturalne odchodzą w zapomnienie. Ludzie oczytani stanowią już coraz mniejszą część społeczeństwa. Pośpiech sprawia, iż nie wystarcza nam czasu na czytanie. Jedynie pospolite brukowce maja teraz ,,wzięcie", a telewizyjne reality shows oraz brazylijskie seriale ,,idą jak ciepłe bułeczki". Niestety takie źródła ,,wiedzy" i informacji nie poszerzają raczej naszych horyzontów i nie wzbogacają umysłów. Wręcz przeciwnie, uwsteczniają nas i, jak by na to nie patrzeć, w żaden sposób nie przyczyniają się do podwyższenia poziomu elokwencji naszego społeczeństwa. W skutek tego, ludzie stają się jak glina, łatwa do formowania i modelowania. Po przez takie właśnie zachowanie, bez problemu możemy pozwalać sobą manipulować i zapewne zostanie to wykorzystane w odpowiednim momencie. Powinniśmy więc uważać i nie tracić na czujności.

Jak stare przysłowie mówi ,.,gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy"! Nie pozwólmy, żeby postęp cywilizacyjne narzucał nam tępo życia. Każdy powinien żyć w zgodzie z własnym zegarem biologicznym. Nie dajmy się zwariować i pozwolić, aby świat mógł ,,wejść" nam na głowę. Nie dopuśćmy, aby sława i żądza pieniądza wzięły górę nad rozsądkiem i rozumem. Starajmy się, by stres nie paraliżował naszego działania, a nasze pragnienia skierowane były ku pięknym ideom.