Oczekiwanie na spełnienie się złudnych nadziei w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego.

Dramat „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego jest zwierciadłem w którym odbija się Polska. Tematem tego utworu jest polskie społeczeństwo- inteligencja
i chłopi. Ci pierwsi postrzegają wieś (Bronowice) w której odbywa się tytułowe wesele na swój własny sposób. Dla nich jest ona miejscem odpoczynku i spokoju. Inteligenci pokazują wiarę w solidarność i demokrację oraz reprezentują chłopomanię. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest zgoda na małżeństwo osób z różnych warstw społecznych (inteligenta i chłopki). Natomiast chłopi nie są wzorem jaki dotychczas istniał między innymi dlatego, że już na samym początku utworu interesują się polityką „Cóz tam, panie, w polityce?” (pyta Czepiec Dziennikarza). Lecz tak naprawdę chłopi zdają sobie sprawę z przepaści między nimi a inteligencją. Chcą walczyć o wolność narodu ale muszą zjednoczyć się z panami, bo tylko
po zjednoczeniu będą mieli szansę na wygraną.
Stanisław Wyspiański obala narodowy mit zjednoczonych Polaków.
W dramacie przedstawiona jest klęska obu stron: Gospodarz przekazuje Jaśkowi misję, którą otrzymał od Wernyhory. Ale on nie wykonał powierzonego mu zadania ponieważ zgubił złoty róg, który miał wzywać do walki śpiących gości weselnych.
„Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
czapkę wicher niesie,
róg huka po lesie,
ostał ci się ino sznur”
Drugim argumentem obalającym mit o zjednoczeniu jest znalezienie przez Staszka podkowy, którą zgubił koń Wernyhory. Podkowa ta była symbolem szczęścia wszystkich Polaków. Znalezisko Staszek przekazuje Gospodarzowi a on swej żonie, która chowa ją do skrzynki.
Po kilku godzinach goście weselni usłyszeli nadjeżdżające konie i rozpoczęli „chocholi taniec”, czyli powolny taniec wykonywany w milczeniu.
Największym problemem narodowym w „Weselu” jest brak porozumienia miedzy chłopami a inteligencją. Momentem w którym współpracują ze sobą te dwie warstwy społeczne jest jedynie „chocholi taniec”, który jak na razie zamyka drogę
do niepodległości i kończy utwór. Społeczeństwo polskie w utworze zostało skrytykowane- nie potrafili się połączyć dla wspólnego dobra.